Willi jest młodzieńcem dwulicowym i wyrachowanym. Swoim zachowaniem sprawia wrażenie człowieka dobrze wychowanego i niezwykle kulturalnego. Jest wrażliwy na piękno sztuki – niegdyś studiował historię sztuki. W rzeczywistości jest cyniczny i zakłamany, pozbawiony jakichkolwiek ludzkich uczuć. Bez wyrzutów sumienia oszukuje panią Soerensen, wyłudza od niej drogocenny naszyjnik, by później ze spokojem oświadczyć kochance, że minionej nocy w bestialski sposób zakatował aresztowanego chłopca. To mężczyzna niezdolny do litości. Jako oficer SS jest odpowiedzialny i sumienny, oddany idei faszyzmu. Jest dumny z tego, że jest przedstawicielem narodu niemieckiego, uważając swoich rodaków za „pedantycznie uczciwych”. Wierzy w wyższość Niemiec nad innymi narodami.
Jedynym pozytywnym uczuciem, do jakiego jest zdolny Willi Sonnenbruch, jest miłość do matki, którą idealizuje i uwielbia. Ta miłość jest jednak ślepa – jako człowiek rzekomo uwielbiający własną matkę, nie potrafił okazać współczucia kobiecie, która również była matką. Jest również egoistą – nie potrafi angażować się w związki z kobietami, uważając, że to uczucia, które szybko przemijają. Gardzi krewnymi, a ojca otwarcie nazywa tchórzem.
W dramacie Willi reprezentuje tych, którzy czynnie uczestniczyli w wojnie, stojąc po stronie systemu państwa hitlerowskiego. Jest owocem hitlerowskiej propagandy, która niszczyła w człowieku wszelkie ludzkie uczucia i kształtowała w nim okrucieństwo i bezwzględność. To człowiek dumny z nazwiska, które wywołuje strach, osoba zdecydowanie negatywna i nie wzbudzająca sympatii.