klp.pl• tzw. „zeszyty”. W 1973 roku ukazał się po raz pierwszy „Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi”, w 1984 „Nowy zeszyt w kratkę”, już w następnym roku „zeszyty” z obu tych tomów oraz rzeczy nowe wychodzą pod wspólnym tytułem „Patyki i patyczki”.
„Zeszyty” są chyba najważniejszym prozatorskich dokonaniem księdza Jana. Te krótkie opowiadania są kierowane-jak wskazuje sam podtytuł -w pierwszej kolejności do dzieci, ale ich adresata najlepiej określa formuła dziecka Bożego. Twórczość ta ma niewątpliwie charakter dydaktyczny, ale jest daleka od suchego moralizowania, komunikuje swoje przesłanie poprzez rozmowę. Twardowski próbuje trafić do dzieci posługując się ich sposobem myślenia i obrazowania, np. zestawia ze sobą fenomeny odległe i nieprzystawalne.
„Zeszyty” mają ukryty aspekt Maryjny. Kapłan wyszedł z założenia, że wiary najlepiej uczy matka nie ksiądz.
„Panno święta rysowana w zeszycie
dziecięcymi rękami
piękna jak jedna kreska
módl się za nami”
Literackim patronem tej twórczości jest Andersen, wskazuje się również na związki z proza Korczaka. Prozę „zeszytów” cechuje serdeczność, żartobliwość oraz spojrzenie malarskie. „Zeszyty” zachwycają głębią tematyki, bogactwem języka, wyobraźni oraz humorem. Poeta aby przybliżyć dzieciom różne treści wprowadza do narracji bliski im świat, odwołuje się do przykładów z przyrody, wprowadza realia techniki. Brak tu podziału na świat szkolny i świat własny, istnieje tylko jeden, w którym panuje dobry Bóg. Poeta promuje model wiary wyrosłej ze zdziwienia światem.
„Zeszyty” swoją kompozycją nawiązują do najstarszych tradycji modlitewnych Kościoła rzymskiego oraz do schematów liturgicznych, np. Nowy zeszyt w kratkę” ma układ roku liturgicznego. Tytuły poszczególnych opowiadań przyjmują formę staroświecką („O porządku”, „O ukrytym Chrystusie”), bądź żartobliwe („O owocu i liście stokrotnym”), narracja jest skondensowana, często jej tok jest przerywany zwrotami typu „Przypomnijmy sobie...”, taka forma wypowiedzi świadczy o postawie wzajemnego uczenia się od siebie.
• homilie, najpierw publikowane w „Przeglądzie Katolickim”, następnie wydane w formie książkowej pt. „Zapisane w brulionie” (1986) oraz „Wszędy pełno Ciebie” (1991)
• felietony, które były drukowane w popularnym czasopiśmie „Uroda” w latach 1998-2002. Poeta występował tutaj w roli znawcy życia, świetnego obserwatora oraz spostrzegawczego psychologa, często wplatał w felietony swoje wiersze oraz anegdoty.
• rozważania. W roku 1988 ukazuje się przeznaczona dla dzieci „Droga krzyżowa. Czterdzieści przystanków smutnych przed jednym wesołym”, a 1990 wychodzą rozważania pt. „Dzieci na Drodze Krzyżowej”. Ksiądz w swoich rozważaniach dotyczących Drogi Krzyżowej uwzględnia również dodatkowy przystanek Zmartwychwstania Pańskiego, otwierając w ten sposób perspektywę radości wiecznej.
strona: - 1 - - 2 -
Autor: