klp.plOdwiedziny Ani u pastorostwa
Pewnego dnia Ania wróciła z poczty promieniejąc radością. Okazało się, że pani Allan zostawiła dla niej list z zaproszeniem na podwieczorek. Poranek w dniu wizyty był piękny i Ania ożywiła się. Obawiała się jednak, że zachowa się niestosownie. O zmierzchu wróciła do domu rozweselona i szczęśliwa. Zwierzyła się, że na plebanii przeżyła urocze chwile, a sam podwieczorek był niezwykle elegancki. Po wyjściu od państwa Allan spotkała panią Linde, która poinformowała ją, że zatrudniono nową nauczycielkę, panią Muriel Stacy.
Ofiara Ani dla sprawy honorowej
Niestety Ania nie rozpoczęła nauki pierwszego września. W tydzień po podwieczorku u państwa Allan, Diana Barry zaprosiła gości. Dziewczęta po podwieczorku pobiegły do ogrodu i rozpoczęły grę w „wyzywankę”. Pierwsza Carrie Sloane oświadczyła, że Ruby Gillis nie odważy się wejść na wielką starą wierzbę. Ruby wykonała śmiało wyzwanie i pokonała koleżankę. Później Józia Pye wyzwała Jankę Andrews, aby obeszła ogród, skacząc na jednej noce. Janka zdołała poskakać do trzeciego zakrętu i musiała się poddać. Ania, widząc triumfującą Józię, wyzwała ją, by przeszła po parkanie, co wymagało nie lada zręczności. Józia natomiast wyzwała Anię, żeby przespacerowała się po szczycie dachu nad kuchnią.
Ania zbladła i weszła po drabinie na dach. Rozpoczęła wędrówkę, lecz nagle zachwiała się i stoczyła na ziemię. Dziewczęta wydały okrzyk przerażenia i popędziły do leżącej koleżanki. Ania próbowała wstać, ale natychmiast osunęła się, jęcząc z bólu. Maryla, zbierająca jabłka w sadzie, ujrzała pana Barry, który niósł Anię na rękach. Dopiero w tej chwili kobieta uświadomiła sobie, jak ważna stała się dla niej Ania. Przerażona podbiegła do nich, lecz Ania uspokoiła ją, wyjaśniając, że spadła z dachu i zwichnęła nogę w kostce. Wezwany lekarz stwierdził, że noga jest złamana. Przez sześć tygodni dziewczynka leżała w łóżku, błogosławiąc swoją wyobraźnię. Z niecierpliwością wyczekiwała dnia, w którym będzie mogła rozpocząć naukę. Przypuszczała, że w pannie Stacy odnajdzie pokrewną duszę.
Wychowankowie panny Stacy urządzają koncert
W październiku Ania wróciła do szkoły i z zadowoleniem stwierdziła, że życie jest naprawdę zajmujące. W listopadzie panna Stacy przedstawiła projekt koncertu, który młodzież z Avonlea miała urządzić z okazji świąt Bożego Narodzenia. Dochód z przedstawienia miał być przeznaczony na zakup chorągwi dla szkoły. Ania została wyznaczona do dwóch dialogów i deklamacji. Miała również wystąpić w żywym obrazie: „Wiara, Nadzieja i Miłość”.
Mateusz rzecznikiem bufiastych rękawów
W grudniowy wieczór Mateusz wszedł do kuchni na Zielonym Wzgórzu i usiadł przy skrzyni z drewnem. W tej samej chwili z bawialni wybiegła Ania z koleżankami, które przyszły powtarzać dialog z „Królowej Elfów”. Niezauważony, zaczął przyglądać się dziewczętom. Dostrzegł, że Ania odróżnia się od koleżanek jaśniejszą cerą i delikatniejszymi rysami twarzy. Dopiero po jakimś czasie zrozumiał, że Ania nie jest ubrana jak inne dziewczęta. Przypomniał sobie, że Maryla zawsze szyła dla Ani sukienki z ciemnych materiałów i według jednego fasonu. Widząc Anię w otoczeniu koleżanek, uznał, że dziewczynka powinna mieć choć jedną ładną sukienkę. Postanowił kupić jej ubranie w podarunku na Gwiazdkę. Obawiając się, że Maryla skrytykuje jego pomysł, poszedł po pomoc do pani Linde.
Małgorzata zgodziła się uszyć sukienkę dla Ani według najświeższej mody. W wigilię pani Linde zjawiła się na Zielonym Wzgórzu, przynosząc prezent dla Ani. Maryla pobłażliwym tonem stwierdziła, że sukienka jest zbytkiem, który rozbudzi próżność Ani. Parę minut później z facjatki zbiegła Ania, radosnym głosikiem życząc wszystkim wesołych świąt. Mateusz niezręcznie rozwinął z papieru sukienkę i podał ją dziewczynce. Ania wpatrywała się z prezent w uroczystym milczeniu i nagle rozpłakała się.
Wieczorem odbył się koncert. Po skończonym przedstawieniu Ania i Diana wracały do domu, ciesząc się z odniesionego sukcesu. Diana stwierdziła, że chłopcy byli dobrze przygotowani i po raz kolejny upomniała przyjaciółkę, że postępuje zbyt surowo z Gilbertem. Wieczorem, kiedy Ania udała się na spoczynek, Maryla wyznała bratu, że była dumna z występu dziewczynki.
Klub powieściowy
Nadszedł dzień trzynastych urodzin Ani. Dziewczynka zwierzyła się Dianie, że z trudem może uwierzyć, iż jest już prawie dorosła. Spacerowały w pobliżu Ścieżki Brzóz, zastanawiając się, co zapisać w wypracowaniu zadanym przez pannę Stacy. Ania wyznała, że napisała opowiadanie zatytułowane „Zazdrosny rywal” albo „Śmierć ich nie rozłączyła”. Historię dwóch przyjaciółek, Kordelii i Geraldiny, odczytała Maryli i Mateuszowi. Maryla uznała, że opowiadanie jest nienaturalne, natomiast Mateusz stwierdził, iż jest piękne. Diana podzieliła zdanie Mateusza, żałując, że sama ma tak wybujałej wyobraźni jak przyjaciółka. Wówczas Ania wpadła na pomysł, aby założyły klub powieściowy. Z czasem do Ani i Diany przyłączyły się Janka Andrews, Ruby Gillis oraz dwie koleżanki ze szkoły. Obowiązkiem członków klubu było napisanie jednej powieści w ciągu tygodnia.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -
Autor: