„Awantura o Basię” - streszczenie szczegółowe

6

Poinformowany o zaistniałej pomyłce Szot postanowił ostrzec literata o nadciągających kłopotach. Po wysłuchaniu historii Basi, Olszowski wpadł w panikę. Nie wyobrażał sobie, że mógłby stracić kontakt z małą. Postanowił walczyć o opiekę, spełniał się w roli przybranego rodzica, każde marzenie dziewczynki było od razu wcielane w czym (lalki, zabawki, piesek foksterier o imieniu Kibic). Co wieczór kładł Basię spać, trzymał ją za rączkę, póki nie zasnęła, kupił nawet książkę o prawidłowym odżywianiu dzieci. Mała zaczęła z własnej woli nazywać go wujciem.

Nagle do kamienicy siłą wdarły się Tańska, Stasia i doktorowa. Ich krzyki było słychać w całym budynku.
Przewidując rozwój sytuacji, Olszowski porwał Basię na ręce i zapytał, czy chce zostać z nim. Wystraszona dziewczynka zaczęła całować go po twarzy i powtarzać, że nie chce nigdzie odchodzić. Pisarz poprosił obserwującego całą sytuację Szota, aby zabrał małą do drugiego pokoju, a sam otworzył drzwi krzyczącym kobietom.
Słysząc, iż Basia ma się doskonale i nie wróci z nimi do domu, kobiety zaczęły tłumaczyć, że zaszła pomyłka, że to Stasia jest prawowitą opiekunką małej według życzenia jej zmarłej nagle matki. Każdy bronił swojej racji, aż nagle do pokoju wbiegła Basia i wskoczyła w objęcia gospodarza.

Gdy kobiety ostrzegły, że zamierzają iść na policję, mała oświadczyła, że nigdzie z nimi nie pójdzie, ponieważ kocha „wujcia”. Skołowane, zaczęły naradzać się po cichu, co robić dalej. Po godzinie doszły do wniosku, że nikt z zebranych nie ma formalnego prawa do opieki nad osieroconą dziewczynką, a policja tylko zaszkodzi samopoczuciu dziecka. Wszyscy zgodzili się na zorganizowanie nazajutrz w domu Tańskiej sądu polubownego.
7

Minął rok. Basia właśnie spędzała miesiąc u Stasi i Tańskiej. Seniorka bardzo odżyła dzięki pomocy w opiece nad małą, ubyło jej lat. Częstym gościem w jej domu był Walicki, który – podobnie jak Szot czy Olszowski, wręcz uwielbiał Basię.

Choć dziecko dobrze się czuło zarówno u kobiet, jak i u wujcia, to jednak w głębi serca dziewczynka wolała czas spędzony u tego drugiego – tam panowała wolność, zawsze było wesoło, nie było żadnych ograniczeń w zabawie. Z kolei pod opieką Stasi musiała więcej czasu poświęcić nauce czy domowym obowiązkom.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 -  - 9 -  - 10 -  - 11 -  - 12 - 

  Dowiedz się więcej