Natalia Budziszowa
Natalia Budziszowa to czterdziestodwuletnia żona doktora z miasteczka, w którym doszło do tragicznej śmierci matki Basi. Wraz z mężem zajęła się sierotą, a potem opiekowała się grobem zmarłej kobiety. Bohaterka była czuła i troskliwa, pokochała dziewczynkę od pierwszej chwili. Gdy mała zaginęła w Warszawie, wyrzucała sobie, iż posłała ją samotnie w taką podróż. Niezłomność charakteru udowodniła, gdy razem ze Stasią i panią Tańską dzielnie poszukiwały zaginionej Basi.
Szot
Szot był biednym aktorem, wciąż czekającym na przełomową rolę życia, grywając tymczasem w teatrze role jednozdaniowe lub statystując. Mieszkał wspólnie z kolegą Antonim Walickim, z którym wspólnie zajęli się małą Basią, gdy nikt nie zjawił się po nią na stacji. W miarę upływu lat, stał się wiernym przyjacielem Olszewskich, Basi i pani Tańskiej.
Antoni Walicki
Bohater z zawodu i z zamiłowania był aktorem. Ze względu na swoją nieco przerażającą, upiorną i odpychającą fizjonomię najczęściej grywał złe charaktery, na przykład Heroda, mordercę czy trupa. Pracował w teatrze objazdowym, dlatego najczęściej przebywał w trasie. W czasie jednego z powrotów do Warszawy poznał w pociągu małą Basię. Gdyby nie jego troskliwość, dziecko zostałoby porzucone na dworcu. To on wraz z Szotem zajęli się małą, gdy nikt nie zjawił się po nią na stacji. Od tej chwili przez kolejne dziesięć lat Basia stała się jego oczkiem w głowie, była dla niego niczym córka, o czym powiedział jej na łożu śmierci, gdy został pokonany przez zapalenie płuc.
Stanisława Olszańska
W chwili pojawienia się w opowieści Makuszyńskiego, bohaterka ma dwadzieścia pięć lat, nie ma dzieci ani męża. Stasia jest piękną absolwentką Wyższej Szkoły Rolniczej. Choć planowała wyprowadzkę o babci i powrót do rodziców, aby na kresach litewskich pomóc im w uprawie ziemi, to jednak los chciał inaczej.
Wszystko się zmienia, gdy poznaje Basię, córkę swojej zmarłej tragicznie przyjaciółki. To dzięki temu dziecku Stasia zakłada rodzinę, poślubia Stanisława Olszowskiego i rodzi syna Tadzia.
Stanisław Olszowski
Stanisław Olszowski jest utalentowanym pisarzem dramaturgiem. W momencie pojawienia się na kartach książki, jest kawalerem bez zobowiązań, przywiązanym do codziennej rutyny i zadowolonym z samotnego życia. Zostaje ono wywrócone do góry nogami, gdy w jego mieszkaniu pomyłkowo pojawia się mała sierota Basia (pomyłka z odczytaniem danym na kartoniku zawieszonym na jej szyi). Od tej pory dziewczynka staje się oczkiem w głowie literata, pisze dla niej opowiadania, czyta jej do snu, wraca wcześniej z teatru, aby spędzać z nią więcej czasu, nawet kupuje specjalną książkę o żywieniu małych dzieci. Bohater odkrywa w sobie instynkt ojcowski.
Dzięki spotkaniu Basi Stanisław zakłada pełną rodzinę, poślubią Stasię, adoptuje dziewczynkę, a w końcu płodzi syna Tadzia. Przez cały czas wspiera córkę w pogłębianiu wiedzy, jest z niej dumny, gdy ratuje koleżankę przed spaleniem, pomaga, gdy odnajduje się jej biologiczny ojciec.
Olszowski jest głową rodziny i realizuje się w tej roli. Razem z żoną o dziećmi tworzy wzorowy model, dalej pisząc doskonałe sztuki i felietony.
Barbara Tańska
Bohaterka jest babcią Stasi Olszańskiej. W chwili pojawienia się w opowieści Makuszyńskiego kobieta ma około siedemdziesięciu lat, a jej głównym celem w życiu jest wydanie wnuczki za odpowiedniego kandydata.
Miała trzech mężów, kilkoro dzieci, była zamożna i niezależna. Lubiła się kimś opiekować, dlatego natychmiast obdarzyła małą Basię szczerym uczuciem, otwierając swoje drzwi także dla biednych aktorów – Walickiego i Szota, a później na Adama Bzowskiego.
Uwielbiała gościć u siebie bliskie osoby, zawsze cieszyła się z opowieści Basi o swoich szkolnych przygodach, nie kryła radości także z wizyt znajomych aktorów czy później profesora Somera.