Basia Bzowska - charakterystyka

Basia Bzowska to tytułowa bohaterka powieści Kornela Makuszyńskiego, „Awantura o Basię”. W momencie rozpoczęcia książki, dziewczynka ma zaledwie kilka lat, gdy zaś opowieść dobiega końca – jest już nastolatką.

Korzenie bohaterki są polsko-francuskie. Jej rodzice byli Polakami, zaś jeden z dziadków miał francuskie pochodzenie. Basia została bardzo wcześnie osierocona przez matkę. W wyniku wypadku na kolei, dziewczynka została przygarnięta przez bezdzietne małżeństwo Budziszów. Nie mógł się nią zająć ojciec, ponieważ uznano go za zaginionego i najprawdopodobniej martwego.

Losy Basi, choć początkowo bardzo tragiczne i przepełnione poczuciem straty, na szczęście odmieniły się. Mała stała się oczkiem w głowie zarówno Budziszów (pierwsi opiekunowie po stracie matki), jak poznanego później aktora Walickiego (to on zajął się nią, gdy nikt nie zjawił się na stacji po odbiór sieroty), jego współlokatora Szota, literata Stanisława Olszowskiego (do niego pomyłkowo trafiła mała Basia), przyjaciółki matki – Stasi Olszewskiej czy jej babki, pani Tańskiej.



To niezwykle radosne usposobienie sprawiło, że małą Basię pokochało tak wielu ludzi. Dla większości z nich był to pierwszy kontakt z dzieckiem, jednak tuż po poznaniu dziewczynki nie potrafili bez niej żyć.

Osierocona bohaterka była bardzo żywym i ciekawym świata dzieckiem. Choć spotkało ją wiele złego w tak młodym wieku, starała się cieszyć każdą najdrobniejszą rzeczą. Po przybyciu do domu Olszowskiego, od razu zaskarbiła sobie miłość gospodarza, jego sługi Michasia czy żony dozorcy, Walentowej. Uporządkowany do tej pory dom literata stał się dla niej niewyczerpanym placem zabaw.
Basię cechowała dobroć serca. Zawsze starała się dbać o bliskie jej osoby. Gdy już zamieszkała z przybranymi rodzicami (których notabene „zeswatała”), nigdy nie zapomniała o babci Tańskiej. Mimo codziennych obowiązków związanych ze szkołą i z domem, odwiedzała staruszkę regularnie, opowiadała jej swoje tajemnice, zdając sobie sprawę, że sprawia jej tym niezwykłą radość.
Gdy Walicki zachorował na zapalenie płuc, Basia była jego najważniejszym gościem. To specjalnie przed jej wizytą poprosił Szota o pomoc w umyciu się i ogoleniu. Na łożu śmierci wyznał dziewczynie, że ona jako jedyna nie bała się jego odpychającej powierzchowności, że była dla niego niczym córka.





strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 

  Dowiedz się więcej