klp.pl
MATURA 2023 - szybka powtórka z pytań na maturę ustną! Sprawdź >>Twórczość poety można podzielić na dwa okresy. Pierwszy określa się mianem „lubelskiego”. Obejmuje on utwory napisane przez Czechowicza mniej więcej do 1925 roku. Wiersze te przypominają stylistykę Młodej Polski lub wczesne dokonania Skamandrytów. Drugi etap rozpoczyna się w momencie przystąpienie poety do nurtu nowatorskiego w jego warszawskiej odmianie, czyli futuro-kubistycznej.
Czesław Miłosz, jeden z przyjaciół Czechowicza, napisał o pierwszym etapie jego twórczości:
Wierszowanych pierwocin nie znałem za jego życia, nigdy o nich nie mówił. Dopiero za okupacji niemieckiej odkryłem w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie w rocznikach gazet lubelskich z 1924 r. dużo wierszy Czechowicza zupełnie różnych od późniejszych. Bardzo mnie zdziwiły. Brzmiały jak przekłady z Jesienina.
Ciemna i katastroficzna tonacja poezji Józefa Czechowicza intensyfikuje się zgłasza w jego późnych utworach. Takim utworem jest modlitwa żałobna (…) wiersz ten wyraża świadomość katastroficzną środkami charakterystycznymi dla twórczości poety. Są to środki wyobraźni wyzwolonej i kreacyjnej, które wyraźnie zbliżają poetykę lirki Józefa Czechowicza do nadrealizmu. Poetycki wizjoneryzm i poety polega w szczególności na płynnym i wieloznacznym obrazowaniu(T. Wójcik, Poeci polscy XX wieku. Biogramy. Wiersze. Komentarze, Warszawa 2000, s. 97).