Kamień na kamieniu - opracowanie

– A Cyganka mi wróżyła, będziesz długo żył. Niechbym k… teraz spotkał. Później, gdy spostrzegł łopaty, którymi miał kopać własny grób, naszła go optymistyczna myśl: – A wedle mnie las jedziemy sadzić. Gajowy Oleś płacił grosza od sosenki przed wojną. Ciekawe wiele oni.

Chronologiczny plan losów Szymona Pietruszki

1.Dzieciństwo Szymona Pietruszki.

Niechęć w pomaganiu ojcu w polu.

Kradzież kromki chleba.

Pokuta, pójście z matką na pielgrzymkę.

2.Młodość Szymona Pietruszki.

Szymon najładniejszy we wsi.

Wiejskie zabawy, częste bójki.

Powodzenie u dziewczyn.

Ciągłe kłótnie i bójki z sąsiadem Prażuchem.

3.Wiek dojrzały Szymona Pietruszki.

Wojna i ucieczka przed śmiercią.

Bohater partyzantem dowodzącym oddziałem.

Siedmiokrotnie ranny.

Bitwa z Niemcami w Maruszewie.

Wykonywanie wyroków na zdrajcach Polski.

Spotkanie w knajpie z chrzestnym.

Zgoda z Prażuchem.

Powrót z wojny do domu.

Poskładanie dziedzicowego stołu.

Praca w milicji.

Przymusowe pozostanie na gospodarce.

Zajmowanie się fryzjerstwem.

Praca przy udzielaniu ślubów cywilnych.

Podrywanie Małgorzaty.

Przeniesienie na inne stanowisko i alkoholizm.

Związek z Małgorzatą i jego rozpad.

Częste wizyty u sklepowej Kaśki.

Powrót Michała do domu.

Śmierć matki, później ojca.

Zwolnienie z pracy.

Opieka nad Michałem.

Zbudowanie nowej drogi we wsi.

Wypadek Szymona.

Dwa lata w szpitalu.

Opieka Prażucha nad gospodarstwem Pietruszków.

Postanowienie Szymka o wybudowaniu grobu.

Wyjście ze szpitala.

Dewastacja gospodarstwa.

Odnalezienie Michała.

Zakup placu pod grób.

Wykopanie dołu.

Mozolne zdobywanie materiałów budowlanych.

Postawienie murów przez Chmiela.

Ciągle kłopoty finansowe.

Przyjazd braci, ich wymówki.

Śmierć kamieniarza.

Niewykończony grób.

Cytaty

Rozdział I. Cmentarz

Bo łzy lubią nieraz gorzej niż kule dziurawić.

Rozdział II. Droga

Nieraz krzykiem nie pomoże, płaczem nie pomoże, kosą nie pomoże. Nie pomoże ci Bóg ni ludzie, tylko ta twoja cierpliwość. I nawet umrzeć gdy ci przyjdzie, nie wyda się to takie straszne, bo śmierć panie, też cierpliwość.

Rozdział III. Słowa

Bo słowa to wielka łaska. Cóż ma tak naprawdę człowiek prócz słów dane?
I tak nas wszystkich czeka kiedyś wieczne milczenie, to się jeszcze namilczymy. Może przyjdzie nam ściany z bólu drapać za najmarniejszym słowem. I każdego słowa nie wypowiedzianego na tym świecie do siebie będziemy jak grzechów żałować. Tylko, że będzie za późno. A ileż takich słów nie wypowiedzianych zostaje w każdym człowieku i umiera razem z nim, i gnije z nim, i ani mu potem w cierpieniu nie służy, ani w pamięci.
To po co jeszcze sami sobie zadajemy milczenie?
Rozdział IV. Ziemia

Nie powinniśmy się rodzić, kiedy nie umiemy żyć.

W deszczu lubi się nieraz najgorzej zapomniane przypomnieć. Jeszcze kiedy się rozpada, to pada i pada, a tobie wciąż się coś przypomina.

Rozdział V. Matka

O szczęściu mówiłem. Że szczęścia trzeba szukać w sobie, a nie naokoło.

Że nikt go człowiekowi nie da, jak sam sobie go nie da. Że szczęście jest nieraz bliziutko, może w tej ubogiej izbie, gdzie się całe życie żyje, a ludzie Bóg wie gdzie go szukają.
Że�niektórzy w sławie i bogactwie go szukają, ale na sławę i bogactwo nie każdego stać, a�szczęście jest jak woda i każdemu chce się pić. Że nieraz jest go więcej w jednym dobrym słowie niż w całym długim życiu.

Może się przecież zdarzyć, że się jedno z drugim pomylą, nikt nie wie naprzód, kto jest komu a przeznaczony, bo i przeznaczenia się mylą, z przeznaczeniem jak z dniem, chwalić go dopiero trzeba po zachodzie słońca.
Wtem tuż z prawej strony usłyszałem, jakby jakieś drzewo płakało. Nie wiem, dąb czy buk to był. Wyciągnąłem nawet rękę i wtedy zobaczyłem ją, wtuloną w to drzewo.
Każda by tylko chciała, żeby człowiek był inny. A jaki ma być inny? I czy może być inny od siebie? Jest taki, jaki jest, i już musi taki być.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 - 

  Dowiedz się więcej