klp.plMarinizm
Marinizm był nurtem poezji barokowej, którym inspirował się Jan Andrzej Morsztyn. Twórcą tego prądu był poeta włoski Giambattista Marino (1569-1625), którego zdaniem poezja powinna być tak skonstruowana, aby zadziwiać odbiorcę, zaskakiwać go niezwykłością i giętkością języka, zestawieniami antytetycznymi oraz metaforyką. Poezja powinna dysponować rozmaitością wyszukanych epitetów i oryginalnych porównań oraz kunsztownością.
Konceptyzm (gongoryzm)
Nurt ten był również inspiracją dla wielu poetów. Wykorzystywał go w swojej twórczości Jan Andrzej Morsztyn. Polegał on na wyszukaniu oryginalnego konceptu (pomysłu poetyckiego), który miał uwydatniać harmonijne, jak i sprzeczne związki zachodzące między zjawiskami.
Jeden z ówczesnych konceptystów twierdził, iż „Czym dla oczu piękno, dla uszu harmonia, tym koncept dla umysłu”. [sprawdzić, kto tak powiedział] Ponadto według tego nurtu człowiek powinien odbierać sztukę wszystkimi zmysłami. „Wszystkie zmysły człowieka, odbierające zróżnicowane wrażenia świata, traktowano jako informatorów duszy”- była to poezja zmysłowa. Ponadto miała być również sztuką intelektualną - napisaną na pozór „od niechcenia” przy użyciu odpowiednich środków. Miała prowadzić grę z czytelnikiem. Główne środki stylistyczne , używane w celu uzyskania konceptu, to oksymorony, antytezy, paradoksy. Inna nazwa konceptyzmu to gongoryzm – od nazwiska hiszpańskiego poety barokowego Luisa de Gongory.
Autor: