Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl

Marinizm


Marinizm był nurtem poezji barokowej, którym inspirował się Jan Andrzej Morsztyn. Twórcą tego prądu był poeta włoski Giambattista Marino (1569-1625), którego zdaniem poezja powinna być tak skonstruowana, aby zadziwiać odbiorcę, zaskakiwać go niezwykłością i giętkością języka, zestawieniami antytetycznymi oraz metaforyką. Poezja powinna dysponować rozmaitością wyszukanych epitetów i oryginalnych porównań oraz kunsztownością.

Konceptyzm (gongoryzm)


Nurt ten był również inspiracją dla wielu poetów. Wykorzystywał go w swojej twórczości Jan Andrzej Morsztyn. Polegał on na wyszukaniu oryginalnego konceptu (pomysłu poetyckiego), który miał uwydatniać harmonijne, jak i sprzeczne związki zachodzące między zjawiskami.

Jeden z ówczesnych konceptystów twierdził, iż „Czym dla oczu piękno, dla uszu harmonia, tym koncept dla umysłu”. [sprawdzić, kto tak powiedział] Ponadto według tego nurtu człowiek powinien odbierać sztukę wszystkimi zmysłami. „Wszystkie zmysły człowieka, odbierające zróżnicowane wrażenia świata, traktowano jako informatorów duszy”- była to poezja zmysłowa. Ponadto miała być również sztuką intelektualną - napisaną na pozór „od niechcenia” przy użyciu odpowiednich środków. Miała prowadzić grę z czytelnikiem. Główne środki stylistyczne , używane w celu uzyskania konceptu, to oksymorony, antytezy, paradoksy. Inna nazwa konceptyzmu to gongoryzm – od nazwiska hiszpańskiego poety barokowego Luisa de Gongory.



Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij






  Dowiedz się więcej
1  Niestatek [Oczy są ogień…] - analiza i interpretacja, treść
2  Cuda miłości. Sonet - analiza i interpretacja, treść
3  Niestatek [Prędzej kto wiatr w wór zamknie, prędzej i promieni...] - analiza i interpretacja, treść