klp.plWkład narodów Europy Środkowo-Wschodniej w tworzenie się dzisiejsze Europy zjednoczonej jest ogromny. Narody te broniły własnej tożsamości, zachowały ją i umocniły pomimo wpływów systemu totalitarnego. Obecnie największym zagrożeniem dla Europy Wschodniej jest zatracenie własnej tożsamości poprzez uleganie wpływom negatywnych wzorców kulturowych Europy Zachodniej. Temat tożsamości europejskich społeczeństw był podjęty na sympozjum, które odbyło się w Castel Gandolfo w 1994 roku. Paul Ricoeur poruszył wówczas zagadnienie znaczenia pamięci i zapominana w historii człowieka i społeczeństw. Pamięć jest właśnie tą siłą, która tworzy tożsamość istnień ludzkich na płaszczyźnie osobistej i zbiorowej.
24. Macierzyńska pamięć Kościoła
Omawiając zagadnienie tożsamości Kościoła należy przywołać inny wymiar tego samego zagadnienia. Chodzi tu o pamięć o wydarzeniach z życia Chrystusa, które zachowały się w Ewangelii. Wyjątkowym źródłem poznania Jezusa stała się pamięć Jego Matki. Macierzyńska pamięć Maryi jest szczególnie ważna dla bosko-ludzkiej tożsamości Kościoła. Rozrastanie pamięci Kościoła dokonywało się później poprzez świadectwo Apostołów i przez cierpienie męczenników. Pamięć ta utożsamia się z Tradycją, jaką jest przekazywanie przez Kościół tajemnicy Chrystusa i całości Jego nauczania. W zadaniu tym Kościół jest nieustannie wspierany przez Ducha Świętego i temu właśnie zawdzięcza swoją tożsamość. Pamięć o tożsamości sprawia, że Kościół od wieków pozostaje jednością. II Sobór Watykański podkreślił rolę Maryi w jedności pamięci, podkreślając, że Jej pamięć jest najwierniejszym odzwierciedleniem Bożej tajemnicy, która poprzez Kościół została przekazana całej ludzkości. Istotą tożsamości Kościoła nie jest wyłącznie tajemnica Chrystusa, ale także pamięć historii człowieka od chwili jego stworzenia. Zasadniczą rolą pamięci Maryi i Kościoła jest to, że człowiek dzięki nim odnajduje własną tożsamość.
25. Wertykalny wymiar dziejów Europy
Historia człowieka rozwija się w wymiarze horyzontalnym w przestrzeni i czasie, a także w wymiarze wertykalnym. Oznacza to, że Bóg pisze historię razem z ludźmi. Odpowiedź na pytanie, w jaki sposób Stwórca pisze historię, znajduje się już w pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju. Od początków dziejów człowieka Bóg objawia się jako Bóg obietnicy. W obietnicę wpisana jest dodatkowa treść – błogosławieństwo. Wypełnieniem obietnicy danej Abrahamowi i odziedziczonej przez Izrael był Chrystus. Stwórca w swoim Synu dał całej ludzkości obietnicą wiecznego życia. W tym wszystkim zamyka się najgłębszy sens historii, który wykracza poza jej granice i właściwe wyjaśnienie znajduje w Chrystusie. Celem Królestwa Bożego jest życie przyszłe.
ZAKOŃCZENIE
Jest to zapis ostatniej rozmowy z Janem Pawłem II, która odbyła się w Castel Gandolfo. Uczestniczył w niej również ksiądz prałat, Stanisław Dziwisz.
26. „Ktoś prowadził tę kulę…”
W wydarzeniach z 13 maja 1981 roku Ojciec Święty dostrzegał świadectwo Bożej łaski. Zamachowiec, Agca, strzelał z pewnością bezbłędnie, lecz „ktoś” tę kulę prowadził. Strzał Agcy powinien być śmiertelny. Kula przeszyła ciało papieża i upadła między nim a Dziwiszem. Dwa kolejne strzały raniły osoby, stojące w pobliżu. Ojciec Święty został natychmiast przewieziony do kliniki Gemelli. W karetce stracił przytomność. Przedtem wybaczył zamachowcowi. Przed operacją ksiądz Dziwisz udzielił papieżowi Namaszczenia Chorych. Po operacji Jan Paweł II został przewieziony na salę reanimacyjną. W tym czasie w Krakowie studenci zorganizowali „biały marsz”.
Papież odzyskał świadomość następnego dnia. Przez kolejne trzy dni strasznie cierpiał, lecz rekonwalescencja postępowała zaskakująco szybko i w pierwszych dniach czerwca wrócił do Watykanu. Jakiś czas później organizm Ojca Świętego zaatakował groźny wirus, będący efektem odrzuconej transfuzji krwi bądź wycieńczenia. Ponownie został przewieziony do szpitala, gdzie lekarze podjęli decyzję o przeprowadzeniu kolejnej operacji. Papież zdecydował, że zabieg ma być wykonany 5 sierpnia, w dniu Poświęcenia Bazyliki Matki Bożej Większej. 13 sierpnia ukazał się komunikat o zakończeniu leczenia klinicznego. W pięć miesięcy po zamachu Jan Paweł II spotkał się z wiernymi na placu świętego Piotra. Przemawiając do zebranych, wspomniał o pierwszym objawieniu w Fatimie, które miało miejsce 13 maja przed ponad sześćdziesięcioma laty. W dniu Bożego Narodzenia 1983 roku odbył rozmowę z Ali Agcą.
Stanisław Dziwisz uważał ocalenie Ojca Świętego za dar niebios. W wielkiej modlitwie o ocalenie papieża zjednoczył się cały Kościół. Pielgrzymi modlili się przez całą noc na placu świętego Piotra. Na całym świecie odprawiane były Msze święte w intencji Jana Pawła II. Ojciec Święty uznał zamach za jedną z ostatnich konwulsji XX-wiecznych ideologii przemocy. W obecności zła widział również obecność dobra i łaski.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -
Autor: