klp.plŻywot człowieka poczciwego - streszczenie, opracowanie
Wiadomości wstępne
Żywot... jest częścią księgi pt. Źwierciadło albo kstałt, w którym każdy stan snadnie się może swym sprawam, jako we źwierciadle, przypatrzyć. Jest to rozprawa prozatorska, przepleciona tylko kilkoma wierszami, otwierająca cały tom Źwierciadła. Utwór należy do literatury parenetycznej, czyli zachęcającej do przyjęcia zasad nowej kultury (renesansowej) dzięki przedstawionym wzorcom osobowym, ideałowi człowieka z jakiejś grupy społecznej. O zawartości dzieła szczegółowo mówi Pokazanie krótkie, co które księgi w sobie zamykają, sporządzone na końcu Żywota.
Na dzieło składają się trzy księgi, podzielone na rozdziały zwane kapitulum oraz Przemowa krótka do krześcijańskiego człowieka. Księga pierwsza opisuje czas od narodzin do wieku średniego, księga druga – sprawy ludzkie wieku średniego, a księga trzecia ukazuje lata sędziwe i czas schyłku życia. Utwór Reja podobny jest innym renesansowym parenezom, ale autor polski nadaje swemu bohaterowi szczególny charakter i rolę. Rej daje rozległą biografię człowieka poczciwego, poświęcając każdemu okresowi życia równą uwagę. Na pierwszym planie znajduje się ziemianin, i poniekąd rycerz (J. Krzyżanowski), a nie dworzanin czy panujący (jak np. u Górnickiego w Dworzaninie polskim czy u pisarzy zagranicznych). Dzieło Reja charakteryzuje ciepłe spojrzenie na codzienne życie ludzkie (J. Krzyżanowski); ton moralizatorski, który często zostaje przesłonięty przez zapędy kaznodziejskie. Widoczne są też wpływy twórczości Erazma z Rotterdamu, którego Rej bardzo cenił.
Żywot człowieka poczciwego - streszczenie
Krótkie streszczenie całości:
Księga I
Bohater Żywota... jest bezimienny, nazywany człowiekiem poczciwym. Księga pierwsza opisuje czas od narodzin do wieku średniego. Jego losy zaczynają się wspomnieniem Adama i Ewy (jak w kronice średniowiecznej). Kolejne części Żywota poświęcone są rodzicom bohatera, nauce religii (w duchu kalwińskim), nauczaniu innych przedmiotów w domu, wyjazdom za granicę. Podróże mają nauczyć młodziana obycia w świecie, umiejętności postępowania z ludźmi. Po powrocie do rodzinnego domu przychodzi czas na sprawdzenie swej wiedzy w wojsku i na dworze. Młody człowiek nie bawi jednak długo ani w armii, ani na dworze. Ma się poświęcić życiu ziemiańskiemu.
Księga II
Księga druga poświęcona jest wiekowi średniemu. Sprawą najważniejszą jest wtedy stabilizacja, czyli znalezienie przez człowieka poczciwego dobrej żony i założenie rodziny. Autor opisuje, na czym polega radość, harmonia, doskonałość życia na wsi. Uczy też, jak pobożnie i rozważnie prowadzić gospodarstwo oraz korzystać ze szlacheckich rozrywek towarzyskich i umysłowych. Człowiek w średnim wieku ma też obowiązki wobec ojczyzny i całej grupy społecznej, którą reprezentuje. Rej przytacza zadania poselskie i senatorskie oraz wypowiada się na temat władzy królewskiej. Człowiek poczciwy żyje wśród sąsiadów, znajomych, przyjaciół. Jest wzorem prawdziwego szlachectwa oraz sprawiedliwości. Bohater Reja żyje w umiarze, wyśmiewając życie ponad stan lub szkodzące zdrowiu i reputacji używki, zabawy, zachowania. Rej piętnuje obżarstwo, pijaństwo, pychę, popadanie w nieopanowany gniew. Autor rozwodzi się nad cnotami prawdomówności, prawości, przyjaźni, dobroci dla innych. Nagrodą uczciwego życia jest sława.
Księga III
Księga trzecia traktuje o ostatnim okresie życia człowieka – starości. Rej rozprawia się tu z pospolitymi zmorami starości (J. Krzyżanowski). Niedomagania, choroby, sama śmierć zostają przedstawione w rozważaniach opartych na Biblii, katechizmie, filozofii Cycerona i Seneki.
Streszczenia najważniejszych fragmentów:
Księga I Kapitulum II punkt 3. Bóg nie chce, aby kto złym był
Nie można mówić, że Bóg stworzył kogoś złym człowiekiem i dlatego czyni on źle. Bóg nikogo zła nie nauczył, ani nie dał nikomu duszy skłonnej do niegodziwości. On uczy człowieka, jak się nawracać, jak podążać ścieżką Bożą, która polega właśnie na odrzuceniu zła. Usprawiedliwianie obecności zła w świecie wolą Bożą nie jest słuszne. Rej daje wiele dowodów z Biblii na to, że Bóg dał człowiekowi wybór dobra i zła, a nie niemożność dobrego postępowania i ciągłe upadki przez złe przyrodzenie. Złodziej, zabijaka, pijak, wydzieracz, łakomiec nie mogą winić Boga za swe przywary i tkwić niezmiennie w swoim zachowaniu. Tak jak kiedyś jeden kupiec miał syna, którego przyrodzenie wydawało się złe, bo lubił zabijać zwierzęta. Stroskany ojciec oddał chłopca do rzeźnika, bo ludzie podejrzewali w dziecku przyszłego zbója. Z czasem wyrósł bardzo dobry i bogaty mężczyzna, wprawny w swym rzemiośle.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Autor: