o Mefistofelesie
"Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro" lub w tłumaczeniu Adama Pomorskiego - „cząstka siły mała, co złego pragnąc zawsze dobro zdziała.”
"[...] Jestem tym duchem, który zawsze przeczy!
I bardzo słusznie, bo wszelkie istnienie
Zasługuje wyłącznie na zniszczenie.
Najlepiej żyłoby się w pustym świecie.
Więc to, co grzechem zwiecie,
Rozkładem, złem po prostu, dnem i dołem,
Moim właśnie jest żywiołem.
[...]
Ja jestem cząstką części, co wszystkim wpierw była,
Cząstką ciemności, co światło zrodziła."
o Fauście
I oto żyję w mroku, w cieniu,
w przeklętym, ponurym więzieniu,
gdzie przez szkieł barwnych zator wpada
jasność zamglona, brudna, blada.
Zwał ksiąg mnie więzi i dusi swym pyłem,
wśród stert papieru tyle lat przeżyłem,
wśród szkieł, przyrządów, instrumentów wiela,
z których każdy od życia grodzi i rozdziela”
"Jeśli się kiedyś w gnuśnym śnie pogrążę,
To niech przepadnę w jednej chwili!
Jeśli mnie kłamstwem w wir rozkoszy wciągniesz,
Jeśli pochlebstwem zdołasz tak mnie zmylić,
Że zacznę się zachwycać sobą samym,
To dokąd zechcesz, za tobą podążę!
[...]
Jeżelibym zawołał kiedyś:
Trwaj, chwilo, jakeż jesteś piękna!
To spętaj mnie i porwij wtedy,
Niech nić mojego życia pęka
I niechaj śmierci biją dzwony!
Czas wtedy twojej służby minie.
Niech zegar stanie i wskazówki zwinie,
Żywot mój będzie zakończony!"
„Od lat dziesięciu za nos wodzę po krętej poszukiwań drodze swych uczniów głupkowatą sforę (...).”
„I cóż, żem jest mędrszy niż owe gaduły magistry, doktory, pismaki i klechy (...).”
„Ten, kto do celu w trudzie dąży, w nas ocalenie zyska.”
O nauce
„opium, które uśmierca siłę życiową”
„Skrzydeł! – niech wolna dusza uskrzydlona wzlata
poprzez ziemię, przez życie – na granice świata…”.
"Czego nie wiemy, potrzebne nam właśnie. A to, co wiemy, nie przyda się na nic..."
O człowieku
„W dążeniach swoich musi błądzić człowiek”.
„człek szlachetny prawdziwie
po omacku odnajdzie drogę swą szczęśliwie”