Charakterystyka twórczości Gałczyńskiego

Sytuacja liryczna w jego wierszach często również bywa chwiejna, a niezwykłą właściwością tej liryki jest ciągłe odnawianie stosunku podmiotu do przedmiotu rozważań.

Obszernym rozdziałem w dorobku Gałczyńskiego jest twórczość groteskowa, skupiona głównie wokół problemu polskiego intelektualizmu, wizerunku inteligenckiej kultury oraz sytuacji na rynku literackim. Tutaj zaliczymy takie wiersze, jak „Październik, czyli October”, „Wyprzedaż poezji”. Drwina autora „Końca świata” ma charakter wyraźnie antyintelektualny, wiąże się to z całkowitym odcięciem się poety od świadomości inteligenckiej oraz związanych z nią norm kulturowych. Gałczyński w swojej twórczości przeciwstawia inteligentowi jego pozytywny kontrast, wyrosły a bazie kultu brzydoty i pospolitości. W groteskowych utworach poety aż roi się od szarlatanów, odpustowych rekwizytów i ludowych zabaw. Innym modelem przeciwstawnym jest rzemieślnik, jak np. cieśla w „Końcu świata”.

Gałczyński respektował tradycję, szczególnie często odwołując się do dziedzictwa renesansowo-barokowego, sięgał do folkloru miejskiego, przywracał poetycką wartość zbanalizowanym motywom i rekwizytom lirycznym.

Warsztat poetycki

Podstawową właściwością poetyki Gałczyńskiego jest to, że ukształtowała się ona już we wczesnym okresie twórczości poety, a przemiany, jakie w niej zachodziły, dotyczą przede wszystkim doskonalenia inwencji w przetwarzaniu pewnych stałych motywów, sytuacji i tematów. Do takich najważniejszych, obsesyjnie powracających motywów należą np. podróż i wędrówka („Prośba o wyspy szczęśliwe”, „Podróż do Arabii szczęśliwej”, „Egzotyki nieprawdopodobne”, „List znad rzeki Limpopo”), wprowadzające do utworów element ruchu zmienności.

Język poetycki Gałczyńskiegom zawiera pewne ślady postulatów Skamandrytów, przede wszystkim jeśli chodzi o wprowadzenie potocznego słownictwa i sposobu wypowiedzi. Jednak słowo poetyckie „mistrza Konstantego” - inaczej niż np. u Tuwima – nie jest niczym ograniczone, często sprawiała wrażenie niedbałego. Podstawową cechą wyróżniającą poetę wśród innych jest umiejętność łączenia przeciwstawnych stylów, co zaowocowało szczególnym nastrojem wielu jego utworów. Należy również zwrócić uwagę na rytmiczność jego wypowiedzi, często przechodzącą w melodyjność.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 

  Dowiedz się więcej