„ustawiono trybuny,Obraz jest tak skonstruowany, że mimo niewielu przywołanych elementów, odbiorca z powodzeniem – niejako automatycznie – go sobie uzupełnia. Nie jest to wyłącznie schematyczność świata przedstawionego utworu, to również schematyczność opisywanej rzeczywistości. Ile ironii jest w sformułowaniu „Wysoka Figurze”.
spędzono tłumy,
„Stselców” i „Federastów” -
słowem, całe miasto.
Potem na trybunę wesła Wysoka Figura
i kiedy odgzmiały wsystkie „hurra”,”
Cały absurd sytuacji sprowadza się do tego, że tak błahy powód nie dość, że uruchomił siły całego miasta, to jeszcze stał się przyczyną chluby narodowej. W ten sposób podmiot wiersza naśmiewa się z inteligencji, dla której nawet najprostsze zadania okazują się być czymś problematycznym.
Prawdziwie przewrotny jest finał historii. Skandujący tłum woła: „Niech zyje!” na cześć żaby, którą właśnie schwytano. Społeczeństwo w swoistym amoku prosi o życie dla wroga publicznego. W ten sposób zostaje ośmieszone cała zbiorowość, która daje się ponieść się swoistej propagandzie sukcesu.
strona: - 1 - - 2 -