Dzieło Grochowiaka można odczytywać na wiele sposobów. Wiersz niesie z pewnością uniwersalną prawdę o życiu ludzkim, które przepełnione jest fałszem, krzywdami, ale i namiętnościami, które po śmierci okazują się tak powierzchowne, że bez problemu można usunąć je z naszego ciała. Lekcja anatomii ukazuje też człowieka chłodnego, pozbawionego uczuć doktora. Tulp, który przywykł do widoku śmierci, stał się zgorzkniały, oschły i cyniczny. Widać to doskonale, kiedy nakazuje zwijanie nerwów w kłębek, niczym wełnę.
Wiersz ten utrzymany jest w turpistycznej poetyce, która na pozór wydaje się być odrażająca, lecz z czasem okazuje się być szczera i prawdziwa. Grochowiak doskonale wykorzystał motyw sekcji zwłok do ukazania powierzchowności i kruchości ludzkiego życia.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -