Horacy - życiorys

Wracał do Italii, gdy miał 21 lat. Zbankrutował - dotknęła go konfiskata gruntów na rzecz weteranów - Antoniusza i Oktawiana. Utracił w ten sposób całą ojcowiznę. Wówczas jego ojciec najprawdopodobniej już nie żył.

Horacy zdobył skromną posadę pisarza u kwestora, ale jego postanowieniem było zdobycie pozycji literata. Zaczął pisać wiersze. Już w 38 roku został przyjęty do koła Mecenasa (miał poparcie starszych poetów - Wergiliusza i Wariusza), który stał się jego protektorem. Mecenas ten był bardzo bogatym etruskim arystokratą, współpracownikiem i doradcą Oktawiana Augusta. W 37 roku Horacy towarzyszył Mecenasowi w podróży do Brundisium. W 33 roku wieszcz dostał od niego małą posiadłość w górach sabińskich. Otrzymanie owej posiadłości zmieniło zarówno materialną, jak i społeczną sytuację poety. W 30 roku poeta omal nie zginął pod spadającym drzewem.

Horacy miał również dobre stosunki z Oktawianem Augustem. W roku 25 prynceps zaproponował poecie stanowisko swojego osobistego sekretarza. Horacy odmówił, tłumacząc się złym stanem zdrowia. Mimo to Oktawian August nie zmienił swojego stosunku do wieszcza. Uważał twórczość Horacego za wielce wartościową, zlecił mu również napisanie Pieśni stulecia – hymnu na uroczystość ludi saeculares oraz namówił go do napisania czwartej księgi liryków.

Horacy zmarł w wieku 57 lat, niedługo po śmierci Mecenasa. Jego grób znajduje się w Rzymie na cmentarzu eskwilińskim. Majątek swój zapisał w testamencie Augustowi.

strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej