- refleksyjność oraz powściągliwość w wyrażaniu uczuć (tu również dążenie do panowania nad emocjami odbiorcy),
- dążenie do formy doskonałej w połączeniu z prostym stylem,
- wykorzystywanie motywów zaczerpniętych z mitologii (tu również korzystanie ze wzorców poezji greckiej).
Horacjanizm mógł oznaczać również postawę wobec życia, która polegała na współwystępowaniu dwóch kierunków filozoficznych: stoicyzmu i epikureizmu oraz poszukiwaniu tzw. „złotego środka”. Według Horacego życie na ziemi jest chwilą, w czasie której nie powinny się liczyć żadne dobra materialne ani społeczna pozycja. Wszystkich połączy kiedyś śmierć. Zwyczajne, prozaiczne rzeczy są nietrwałe, przemijające, wieczna jest tylko poezja.
Naśladowcami horacjańskiego stylu byli między innymi: Franciszek Petrarka, Jan Kochanowski, Szymon Szymonowic.