klp.pl1. Jak napisać dialog? Praktyczne wskazówki
2. Słownictwo przydatne podczas budowania dialogów
3. Przykładowe dialogi, czyli jak pisać dialog poprawnie?
2. Słownictwo przydatne podczas budowania dialogów
3. Przykładowe dialogi, czyli jak pisać dialog poprawnie?
Dialog wraz z komentarzami od narratora ma wiele oblicz. Jest też kilka zasad, których – dopóki nie jesteś poczytnym pisarzem – należy się trzymać:
1. Wypowiedzi kolejnych postaci należy umieszczać w osobnych akapitach, a przed każdą nową kwestią należy postawić myślnik:
– Cześć, Kasiu.
– Dzień dobry, Tomku.
2. To, co robi postać, która mówi lub to, co dzieje się, kiedy mówi, umieszcza się w tym samym akapicie, co jej wypowiedź:
– Kaśka, dawaj szybko przepisać od siebie pracę domową – rzucił Tomek i niemal natychmiast tego pożałował.
– Chyba sobie żartujesz – odpowiedziała Kasia, po czym odwróciła się na pięcie i ruszyła wzdłuż korytarza.
3. Kiedy Twój bohater kogoś cytuje, warto zapisywać ten cytat w cudzysłowie:
– Co ona powiedziała, bo chyba się przesłyszałem? „Chyba sobie żartujesz”? To raczej ona sobie żartuje – warknął Tomek, udając, że odpowiedź Kasi go nie ruszyła.
4. Kiedy chcesz wtrącić komentarz narratora w środek wypowiedzi bohatera, możesz to zrobić za pomocą myślników. Pamiętaj tylko, aby wypowiedź jednej postaci cały czas była zapisana w jednym akapicie:
– Wiem, że za mną nie przepada, ale teraz to przesadziła – kontynuował rozzłoszczony Tomek, potrząsając nerwowo zeszytem od polskiego. – Korona by jej z głowy nie spadła, gdyby chociaż raz dała komuś odpisać.
5. Wtrącenie narratora możesz wpleść nawet w środek zdania bohatera:
– Zastanawiam się – łkała Kasia w ramię zdezorientowanej Magdy – czy naprawdę nikt nie rozumie tego, jak dużo wysiłku wkładam w odrabianie lekcji?
6. Komentarz narratora wcale nie musi się odnosić bezpośrednio do czynności mówienia (czyli np. powiedział, odrzekł, kontynuował, płakał). Może też ogólnie opisywać, co robi dany bohater w momencie mówienia.
– Mam nadzieję, że nie zacznie rozpowiadać wszystkim, jaką to nie jestem kujonką, która nie chce się dzielić. – Kasia szybko wytarła łzy i z rozzłoszczoną miną próbowała dopiąć wypchaną książkami torbę. – Jak myślisz, zacznie?
– Nie wiem, Tomek to pajac. Jest zdolny do wszystkiego. – Zestresowana rozmową Magda otarła pot z czoła.
7. W ramach wypowiedzi jednego bohatera może się pojawić więcej niż jeden komentarz narratora. Co więcej, czasami mogą się nawet przeplatać, jeśli to, co w trakcie mówienia robi bohater, jest równie istotne, jak jego słowa:
– Kaśka! – Dziewczyna usłyszała ciche syknięcie dochodzące z ostatniej ławki. To był głos Tomka. – Kaśka, no odwróć się na chwilę! – Nie odpowiadała, ale korciło ją, by się odwrócić. – Sorry, no. Nie chciałem.
8. Dialogi można wydzielać nie tylko za pomocą myślników. W niektórych powieściach lub opowiadaniach możesz spotkać się także z takim zapisem:
Kasia: Za co mnie przepraszasz?
Tomek: Rozmawiałem z Magdą. Nie wiedziałem, że aż tak Cię to dotknęło.
Nauczycielka: Czy aby na pewno państwu nie przeszkadzam? Jest lekcja!
1. Wypowiedzi kolejnych postaci należy umieszczać w osobnych akapitach, a przed każdą nową kwestią należy postawić myślnik:
– Cześć, Kasiu.
– Dzień dobry, Tomku.
2. To, co robi postać, która mówi lub to, co dzieje się, kiedy mówi, umieszcza się w tym samym akapicie, co jej wypowiedź:
– Kaśka, dawaj szybko przepisać od siebie pracę domową – rzucił Tomek i niemal natychmiast tego pożałował.
– Chyba sobie żartujesz – odpowiedziała Kasia, po czym odwróciła się na pięcie i ruszyła wzdłuż korytarza.
3. Kiedy Twój bohater kogoś cytuje, warto zapisywać ten cytat w cudzysłowie:
– Co ona powiedziała, bo chyba się przesłyszałem? „Chyba sobie żartujesz”? To raczej ona sobie żartuje – warknął Tomek, udając, że odpowiedź Kasi go nie ruszyła.
4. Kiedy chcesz wtrącić komentarz narratora w środek wypowiedzi bohatera, możesz to zrobić za pomocą myślników. Pamiętaj tylko, aby wypowiedź jednej postaci cały czas była zapisana w jednym akapicie:
– Wiem, że za mną nie przepada, ale teraz to przesadziła – kontynuował rozzłoszczony Tomek, potrząsając nerwowo zeszytem od polskiego. – Korona by jej z głowy nie spadła, gdyby chociaż raz dała komuś odpisać.
5. Wtrącenie narratora możesz wpleść nawet w środek zdania bohatera:
– Zastanawiam się – łkała Kasia w ramię zdezorientowanej Magdy – czy naprawdę nikt nie rozumie tego, jak dużo wysiłku wkładam w odrabianie lekcji?
6. Komentarz narratora wcale nie musi się odnosić bezpośrednio do czynności mówienia (czyli np. powiedział, odrzekł, kontynuował, płakał). Może też ogólnie opisywać, co robi dany bohater w momencie mówienia.
– Mam nadzieję, że nie zacznie rozpowiadać wszystkim, jaką to nie jestem kujonką, która nie chce się dzielić. – Kasia szybko wytarła łzy i z rozzłoszczoną miną próbowała dopiąć wypchaną książkami torbę. – Jak myślisz, zacznie?
– Nie wiem, Tomek to pajac. Jest zdolny do wszystkiego. – Zestresowana rozmową Magda otarła pot z czoła.
7. W ramach wypowiedzi jednego bohatera może się pojawić więcej niż jeden komentarz narratora. Co więcej, czasami mogą się nawet przeplatać, jeśli to, co w trakcie mówienia robi bohater, jest równie istotne, jak jego słowa:
– Kaśka! – Dziewczyna usłyszała ciche syknięcie dochodzące z ostatniej ławki. To był głos Tomka. – Kaśka, no odwróć się na chwilę! – Nie odpowiadała, ale korciło ją, by się odwrócić. – Sorry, no. Nie chciałem.
Dobrze wiedzieć
W pisaniu dialogów niezwykle istotna jest interpunkcja. Spójrz tylko na przykłady z podpunktów 2, 3, 4 i 5. Zasada jest taka, że jeśli komentarz narratora zawiera czasownik oznaczający mówienie (lub inną czynność, która odnosi się do sposobu komunikacji, np. płakanie, pocieszanie, chrząknięcie, łkanie, krzyczenie itp.), to kropkę stawia się dopiero po komentarzu narratora. Jeśli natomiast komentarz narratora zawiera inny rodzaj czasownika, to po wypowiedzi bohatera należy postawić kropkę, a komentarz narratora rozpocząć od wielkiej litery (patrz: podpunkty 6 i 7)
W pisaniu dialogów niezwykle istotna jest interpunkcja. Spójrz tylko na przykłady z podpunktów 2, 3, 4 i 5. Zasada jest taka, że jeśli komentarz narratora zawiera czasownik oznaczający mówienie (lub inną czynność, która odnosi się do sposobu komunikacji, np. płakanie, pocieszanie, chrząknięcie, łkanie, krzyczenie itp.), to kropkę stawia się dopiero po komentarzu narratora. Jeśli natomiast komentarz narratora zawiera inny rodzaj czasownika, to po wypowiedzi bohatera należy postawić kropkę, a komentarz narratora rozpocząć od wielkiej litery (patrz: podpunkty 6 i 7)
8. Dialogi można wydzielać nie tylko za pomocą myślników. W niektórych powieściach lub opowiadaniach możesz spotkać się także z takim zapisem:
Kasia: Za co mnie przepraszasz?
Tomek: Rozmawiałem z Magdą. Nie wiedziałem, że aż tak Cię to dotknęło.
Nauczycielka: Czy aby na pewno państwu nie przeszkadzam? Jest lekcja!
Dobrze wiedzieć
Kiedy zdecydujesz się na jeden zapis dialogów, bezwzględnie powinieneś pozostać konsekwentny i trzymać się wybranej formy.
Kiedy zdecydujesz się na jeden zapis dialogów, bezwzględnie powinieneś pozostać konsekwentny i trzymać się wybranej formy.
Poradnik - Jak napisać dialog?
1. Jak napisać dialog? Praktyczne wskazówki
2. Słownictwo przydatne podczas budowania dialogów
3. Przykładowe dialogi, czyli jak pisać dialog poprawnie?
2. Słownictwo przydatne podczas budowania dialogów
3. Przykładowe dialogi, czyli jak pisać dialog poprawnie?
90 % użytkowników klp.pl poleca: