klp.plMama Karolci pracuje w szpitalu jako pielęgniarka. Praca jest doskonałym polem na realizację jej marzeń – pomaganie innym. Gdy córeczka poprosiła koralik o ostatnie życzenie dla każdego z mieszkańców ulicy Kwiatowej – mama poprosiła o wyzdrowienie wszystkich małym pacjentów ze swego oddziału.
Mama jest bardzo zabiegana i często nie ma na nic czasu. W prowadzeniu domu pomagała jej ciotka Agata, która gotowała posiłki i opiekowała się Karolcią pod jej nieobecność. Bohaterka była bardzo opiekuńcza, wystarczyło niezjedzenie przez córkę jednego posiłku, a już obawiała się choroby.
Tatuś
Głowa rodziny Karolci jest mężczyzną pracowitym i opiekuńczym. Chodzi do pracy, czyta gazety, zawsze ma najświeższe informacje o tym, co dzieje się w mieście. Poza tym lubi oglądać filmy w kinie, marzy skrycie o skuterze (na koniec koralik spełnia to marzenie).
Ciotka Agata
Ciotka Agata organizuje życie rodzinne w domu Karolci. Zajmuje się domem i dziewczynką, bardzo lubi fikuśne kapelusze i ciastka z kremem. Niedowidzi, dlatego nosi okulary, narzeka też na reumatyzm. Poza tym jest trochę nerwowa, np. pogania wszystkich podczas przeprowadzki lub martwi się, że domownicy jedzą za mało:
grubiutka i zawsze się tym martwi, że wszyscy w domu za mało jedzą.
Piotr
Piotr ma dziewięć lat, jest sąsiadem Karolci i szybko się z nią zaprzyjaźnia:
Piotr mieszka na drugim piętrze, tuż nad Karolcia. Mimo że jest chłopcem, i to o pół roku starszym od Karolci, i przeszedł już nawet do czwartej klasy — bardzo się z Karolcia zaprzyjaźnił.
Był wyższy od przyjaciółki, miał jasne włosy, interesował się geografią, samochodami, zwierzętami oraz bardzo lubił czytać. Stał się wiernym towarzyszem i doradcą Karolci w przygodach z niebieskim koralikiem. Jest miłym i dobrze wychowanym chłopcem, czego dowodzi na przykład, gdy niewidzialny pomaga staruszce w niesieniu ciężkich sprawunków. Podobnie jak Karolcia, nie lubi osób niegrzecznych i niemiłych dla innych, takich jak nieznośnych braci Waldka i Roberta . To on sugeruje Karolci ostatnie życzenie dla koralika, z czego można wnioskować, że jest osobą współczującą i wrażliwą na innych. Sam prosi o spotkanie z Indianami, którzy są dla niego wzorem wszystkich cnót (odwagi, waleczności, męstwa).
Filomena
Filomena to zła czarownica, która chciała za wszelką cenę odebrać Karolci magiczny niebieski koralik. Nie było wiadomo, w jakim celu jest jej potrzebny, ale ostrzegający dziewczynkę taksówkarz czy Baba Jaga byli przekonani, że to nic dobrego.
Filomena spełnia wiele ról. Próbuje przekupić Karolcię wymarzoną lalką jako sprzedawczyni w sklepie czy odebrać jej koralik jako sekretarka Prezydenta Miasta. Bohaterka ma stale rozwiane włosy, jej twarz zdradza zły charakter: bardzo długi, spiczasty nos, trochę podobny do bocianiego dzioba. Wyciągała w stronę Karolci szponiaste ręce i coś wołała.
Los nie jest dla niej łaskawy. Podczas ostatecznej walki o paciorek dostaje takiego ataku szału, że małpki zamykają ją w klatce, a Piotr podpisuje jako „dziwne zwieżę”. Nikt nie domyśla się prawdy o pochodzeniu okazu.
Prezydent Miasta
Prezydent był bardzo sympatycznym człowiekiem. Choć miał mnóstwo obowiązków na głowie i pilnującą go sekretarkę Filomenę za ścianą, zgodził się pojechać z Karolcią i Piotrem do ogrodu i odwołać decyzję o jego zamknięciu.
Dzięki tej niezwykłej znajomości bohater spełnił swoje marzenie z dzieciństwa – stał się niewidzialny. Zanim udali się do ogrodu, chciał się koniecznie nacieszyć swoją niewidzialnością:
zanim się spostrzegli, szybko wbiegł po marmurowych schodach na pierwsze piętro, a potem zręcznie zjechał po poręczy. Musieli też zatrzymać się przy sali muzealnej, gdzie Prezydent przywdział zbroję i dusząc się ze śmiechu, przemaszerował w niej przez całą salę, ku wielkiemu zdziwieniu zwiedzających. Nie mógł też się powstrzymać, mimo błagań Karolci i Piotra, aby nie ślizgać się po wyfroterowanej posadzce w hallu Ratusza. Byłby w ten sposób przewrócił swojego zastępcę, grubiutkiego pana Wiceprezydenta Miasta.
Mężczyzna nie lubił podpisywać dokumentów, uwielbiał za to zabawę w ogrodzie na ulicy Kwiatowej.
Autor: