Aniela Kowalik ma piętnaście lat. Chodzi do VIII klasy szkoły podstawowej, mieszka w Łebie. Dziewczynę wychowuje ojciec, matka zmarła, gdy Aniela miała trzy lata.
Aniela jest szczupła, ma czarne, proste włosy i czarne oczy. Nosi duże okulary, w których się sobie nie podoba. Nie wygląda jak piękność, ale ma dużo uroku osobistego.
Odważna, samodzielna i pewna siebie. Szybko podejmuje decyzje, nie boi się ich realizować. Zakochana w Pawle, wyrusza do Poznania. Odnajduje kuzyna ojca, próbuje zdobyć dach nad głową w domu ciotki Lili.
Aniela ma duże zdolności aktorskie i chętnie je wykorzystuje. Doskonale udaje pomoc domową, ale potrafi także zagrać Ofelię czy Hamleta. Dziewczyna często mówi nieprawdę, dlatego dzieci Mamerta nazywają ją Kłamczuchą. Aniela nie chce jednak nikogo skrzywdzić. Kłamie, bo wierzy, że w ten sposób ułatwi sobie życie i osiągnie swoje cele.
Aniela jest porywcza, więc popełnia wiele błędów. Uważa, że Paweł to miłość jej życia i planuje z nim przyszłość. Długo lekceważąco odnosi się w myślach do Tosi, nie docenia sympatycznego Roberta. Jako osoba inteligentna potrafi jednak wyciągać wnioski ze swoich pomyłek.
W finale powieści Aniela dochodzi do wniosku, że warto być uczciwym człowiekiem. Chce pomagać ludziom. Docenia przyjaźń Kasi, przeprasza ją za swój egoizm. Wcześniej, z sympatii do Cesi, oddaje Danusi rolę Ofelii.
Aniela jest bardzo barwną i niebanalną dziewczyną. Ma nieco wad, ale i wiele zalet. Z całą pewnością nie można się z nią nudzić.