Piękno i urok „kraju lat dziecinnych” ukazane w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza - plan wypracowania

Wstęp
„Pan Tadeusz” – utwór napisany przez Adama Mickiewicza na emigracji, z dala od ziemi ojczystej, będący wyrazem miłości i tęsknoty za utraconym krajem, powrotem do „kraju lat dziecięcych”, ciągle żywym w pamięci autora.

Rozwinięcie
a) Polska została ukazana w latach swej świetności, jako kraj swojski, zachwycający swym pięknem i napełniający serca radością i miłością. Mickiewicz opisuje uroki życia szlachty oraz piękno ojczystej przyrody.

b) Soplicowo jako symbol „małej ojczyzny”, ostoja polskości, polskiej tradycji, obyczajów i kultury. Mieszkańcy kultywują istniejące od wieków porządki i zwyczaje.

c) Jest to świat szczególnie bliski autorowi, przyjazny żyjącym w nim ludziom, doskonały i niezwykle harmonijny.

d) piękno „kraju lat dziecięcych” podkreślają opisy przyrody, przedstawionej z najdrobniejszymi szczegółami, z całym swym bogactwem i różnorodnością. Również natura jest tu doskonała, przyjazna człowiekowi, który żyje w harmonii z nią.

e) obraz wyidealizowany, nacechowany emocjonalnie, ukazujący Polskę jako Arkadię i miejsce mityczne, przepełnione symbolami.

Zakończenie
Na sposób ukazania Polski jako „kraju lat dziecięcych” ogromny wpływ miała sytuacja Polaków po upadku powstania listopadowego. „Pan Tadeusz” przybliżał obraz ojczyzny pięknej, doskonałej pod każdym względem, w której życie upływa radośnie i w harmonii. Z poematu wyłania się obraz kraju, przywołany tęsknotą i wspomnieniami.

  Dowiedz się więcej