Prezentacja idealnego rycerza w "Pieśni o Rolandzie" miała znaczenie dla kształtowania średniowiecznego etosu rycerskiego. Wizerunek Hrabiego Rolanda, służącego z niewzruszonym oddaniem królowi i Francji w duchu chrześcijaństwa, stanowił inspirację dla innych rycerzy, ukazując wzorcowy model postępowania. Jego męczeńska śmierć i piękne odejście miały nie tylko służyć jako przykład do naśladowania, ale również pomagać oswajać lęk przed śmiercią, podkreślając, że życie prowadzone w zgodzie z kodeksem rycerskim jest drogą do zbawienia.
Kontekst historyczny i społeczny:
Rycerstwo to stan konnych wojowników, który wyłonił się w Europie od końca X wieku, rozwijając własną etykę i styl życia oparty na etosie rycerskim. Były to: wierność wobec władcy, pobożność, męstwo w walce i życiu codziennym, roztropność, hojność dla ubogich, uczciwość, uznanie innych, odpowiednia prezencja i znajomość etykiety dworskiej.
Nawiązania (literatura):
- „Iliada” Homer – w starożytnym utworze opisującym dzieje wojny trojańskiej został opisany Hektor, który podobnie jak średniowieczni rycerze był walecznym i odważnym człowiekiem gotowym oddać życie za ojczyznę i swój honor;
- „Kronika polska” Gall Anonim – król Bolesław Krzywousty według zapisów Galla Anonima był nie tylko władcą idealnym, ale także doskonałym rycerzem dbającym o dobro swoje i swoich poddanych;
- „Konrad Wallenrod” Adam Mickiewicz – tytułowy bohater posiadał wiele cech idealnego rycerza. Dla dobra ojczyzny poświęcił własne szczęście i zaangażował się walkę z wrogiem. Niestety jego pragnienie zemsty doprowadziło do tego, że splamił swój rycerski honor, niszcząc ludzi, którzy go wychowali;