klp.plFernanda del Caprio – żona Aureliana Drugiego, matka Meme i (Renaty Remedios) i José Arcadia. Wychowała się w ponurym domu, oddalonym o tysiąc kilometrów od morza. Nie była stworzona do miłości, Jej matka przekonywała ja, ze w ich żyłach płynie królewska krew, wychowywana była na przyszłą królową z dala od uciech młodości.
Jej rodzice wyprzedali rodowy majątek, przeznaczając pieniądze na edukację córki. Gdy powróciła do domu jej zajęciem było wyplatanie wieńców, nadal nie miała kontaktu z realnym światem. Dopiero przybycie żołnierza, który wyprosił u jej ojca, by Fernanda wzięła udział jako królowa podczas karnawału jako królowa Madagaskaru odmieniła jej życie. Załamała się, gdy poznała, jak bolesny żart sprawiło jej życie.
Fernanda w domu Buendiów wprowadziła nowe zwyczaje – celebrowanie posiłków o określonej godzinie czy odmawianie pacierza przed kolacją. Z dumą akceptowała romans swego męża z Petrą Costes. Dom prowadzi zgodnie z wyuczonymi zwyczajami, co nie podoba się nikomu z domowników. Posiłki, nawet w najgorszych czasach, są podawane o określonych porach na specjalnych naczyniach. Goscinny dom Buendiów zostaje zamknięty. Fernanda w swej samotności poświęca się pisaniu listów do dzieci – najpierw Meme i José Arcadiego, potem także do Amaranty Urszuli. Czuje się niezaspokojona i koresponduje z nieistniejącymi lekarzami. Umiera w stroju królowej Madagaskaru, w którym po raz pierwszy przybyła do Macondo.
Renata Remedios – Meme – córka Aureliana Drugiego i Fernandy. Dzięki wymaganiom matki ukończyła studia z dyplomem klawikordzistki, jednak nigdy nie czuła miłości do muzyki. Miała młodzieńcze usposobienie i lubiła zabawę. Często zapraszała do domu koleżanki, chodziła do kina, uczyła się pić i palić z przyjaciółkami. Denerwowała ją pruderia panująca w domu. Meme była sympatyczna, prosta i miała dar zjednywania sobie ludzi. Zjednała sobie także Amerykanów, u których nauczyła się pływać, grać w tenisa i jeść szynkę z Wirginii i mówić po angielsku.
Zakochała się w młodym mechaniku, który nazywał się Mauricio Babilonia. Spotykała się z nim w tajemnicy przed rodziną. Gdy ich związek wyszedł na jaw Meme została ukarana aresztem domowym, jej wybranek nadal jednak odwiedzał ją w tajemnicy, aż do nieszczęśliwego wypadku, który na zawsze przykuł mechanika do łóżka. Od momentu postrzelenia ukochanego Meme przestała się odzywać. Zamknięta przez matkę w klasztorze, zmarła po wielu latach w Krakowie, wciąż myśląc o ukochanym.
Melquiades – wędrowny Cygan i przyjaciel rodziny Buendia. Początkowo przynoszone przez niego wynalazki (magnes, szkło powiększające, warsztat alchemiczny) fascynowały José Arcadia Buendia, dlatego odkupywał je za wysokie ceny przez wiele tygodni eksperymentując z nimi. Jeden z cygańskich taborów przekazał informację, ze Melquiades zmarł w Singapurze, jednak po latach bohater powrócił do Macondo i uzdrowił mieszkańców z zarazy bezsenności.
Starzec „przekroczył próg śmierci, ale wrócił, bo nie mógł znieść samotności”. Postanowił pozostać w osadzie i zająć się sztuką dagerotypii. Po powrocie szybko zaczyna się starzeć i w końcu umiera. Jednak jego duch przez wiele lat towarzyszy mieszkańcom, a niektórym dane jest z nim rozmawiać. Jego zapiski okazują się historią rodziny Buendiów. Wraz z ich odczytaniem dopełnia się los tego rodu.
Prudencio Aguilar – przeciwnik José Arcadio Buendia w walkach kogutów. Gdy pewnego razu przegrał obraził przeciwnika sugestią, że ponad rok po ślubie jego żona wciąż jest dziewicą, więc on jest impotentem. Wzburzony José zabił go odziedziczoną po przodku włócznią. Duch Prudencia ukazywał się Urszuli i José Arcadio Buendia, co zmusiło ich do opuszczenia rodzinnej wioski.
Pilara Ternera – wesoła i cięta w języku kobietą, która pomagała Urszuli przy zajęciach domowych i umiała czytać z kart. Zwabiła do swego domu młodego Aureliano Buendia, gdzie młodzieniec przeżył swą inicjację. Uczestniczyła w przeprawie przez góry zakończonej założeniem Macondo. Rodzina siłą zmusiła ją do tego, gdyż chłopak, którego kochała należał już do innej. W oczekiwaniu na wybrańca utraciła swą młodość. Kobieta sypia kolejno z potomkami rodu Buendiów, a niektórym rodzi dzieci, które są wychowywane w domu ojców. Pod koniec życia prowadzi dom uciech. Umiera w wieku stu czterdziestu lat i zostaje pochowana na siedząco pod parkietem do tańca.
Visitacin, siostra Cataure, Indianka ze szczepu Guajiros, która uciekła wraz z bratem od swego plemienia ze względu na dręczącą je falę bezsenności. W domu Urszuli zajęła się wychowywaniem jej córki Amaranty oraz wnuka Arcadio. W przeszłości należała do książęcego rodu. Przed swą śmiercią zaoszczędzone pieniądze pragnie przekazać na cele rewolucji.
Francisco el Hombre – liczący sobie bez mała dwieście lat pieśniarz i obieżyświat. W swoich utworach przekazywał wieści z najdalszych osad mokradeł.
Don Apolinara Moscote - zarządca Macondo z ramienia rządu, początkowo skonfliktowany z José Arcadiem Buendią, gdyż nakazał pomalować wszystkie domy na niebiesko. Ojciec siedmiu córek, z którymi przybył do miasteczka. Podczas wyborów opowiadał się za konserwatystami, pomógł im wygrać, fałszując wyniki głosowania. Zataił także decyzję o wybuchu wojny, czekając na przybycie do Macondo regularnego wojska.
Remedios Moscote – najmłodsza z córek miejskiego zarządcy, Don Apolinara Moscote. Mimo iż miała zaledwie kilka lat, zakochał się w niej Aureliano i postanowił się z nią ożenić. Dziewczynka początkowo wolała bawić się zabawkami, jednak z czasem polubiła adoratora. Gdy uzyskała dojrzałość wyszła za Aureliana. Od dnia ślubu ujawniły się jej główne cechy – poczucie odpowiedzialności, naturalny wdzięk i spokojna pewność siebie. Po ślubie ożywiła dom swego męża łagodziła spory, opiekowała się José Arcadem Buendia. Zmarła jednak, gdy poroniła bliźnięta.
Pietro Crespi – młody włoski instruktor tańca. Przybył do Macondo, by złożyć pianolę, instrument zamówiony przez Urszulę na bal. Oprócz tego miał uczyć tańca jej wychowanki – Amarantę i Rebekę. Obie dziewczyny zakochały się w nim, mężczyzna wybrał jednak Rebekę i oświadczył się jej. Po długim okresie narzeczeństwa Rebeka zdecydowała się poślubić innego. Pietro postanowił wyjść za mniej urodziwą, ale skrupulatną Amarantę, jednak ta odrzuciła jego oświadczyny. Nieszczęśliwy Crespi popełnił samobójstwo.
Nicanor Reyna – duchowny, który udzielił ślubu Aureliano Buendia i Remedios Moscote. Starzec, zahartowany niewdzięcznością swego zawodu. Miał zwiędłą skórę, kości prawie bez ciała, chociaż wydatny brzuch. Naturę miał anielską, był naiwny. Widząc bezbożność mieszkańców Macondo postanowił wznieść tam wielką świątynię. Gdy zbiórka datków nie przynosiła skutku zaprezentował sztukę lewitacji, dzięki której ludzie stali się hojniejsi. Odkrył, że José Arcadio posługuje się łaciną. Mimo chorej wątroby i wydętego brzucha przez wiele lat służył jako kapłan mieszkańcom Macondo.
Gerineldo Márquez – wieloletni najlepszy przyjaciel pułkownika Aureliana. Towarzyszył mu w jego wojennych wyprawach, był szefem cywilnym i wojskowym w Macondo. Miłością obdarzył Amarantę Buendia, jednak ta, nie mogąc go pokochać odrzuciła zaręczyny. Mimo to spotykali się przez wiele lat.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Autor: