Twórczość Wierzyńskiego

Zbigniew Herbert powiedział o Wierzyńskim, że był to poeta jak sejsmograf zapisujący dolę narodu. Trudno nie zgodzić się z tymi słowami. Wierzyński bowiem od swojego pierwszego tomu Wiosna i wino z 1919 roku doskonale odzwierciedlał radosne nastroje panujące w ojczyźnie. W 1936 roku, czyli po śmierci Piłsudskiego, ukazała się Wolność tragiczna zbiór przesiąknięty niepokojem i troską o dalsze losy narodu. W latach wojennych Wierzyński swoją poezją podtrzymywał na duchu walczących żołnierzy. Z kolei czytając ostatni tomik w dorobku Wierzyńskiego Czarny polonez z 1968 roku odnajdziemy w nim wyraźne nawiązania do polskiej rzeczywistości politycznej PRL i narodowych tradycji romantycznych, które nakazywały przeciwstawiać się władzy.

Już debiutancki zbiór poezji przyniósł Wierzyńskiemu wielką popularność i uznanie. Jak pisze Krzysztof Dybciak, jeden z najbardziej cenionych żyjących polskich krytyków literackich:

Pierwszy tom jego wierszy Wiosna i wino miał trzy wydania w latach 1919-1921, był powszechnie recytowany, cytowany i omawiany – został społecznie uznany za najwartościowszy wkład poezji w początkowy okres istnienia niepodległej Polski. Utwory literackie, będące wydarzeniami o doniosłości ogólnospołecznej, zaspokajają zbiorowe potrzeby duchowe, a zatem ujawniają też strukturę czegoś, co można nazwać podświadomością grupy społecznej.

Wiersze zawarte w pierwszych dwóch tomach Wierzyńskiego pozbawione są patosu, uroczystego toku wypowiedzi, ważnej tematyki społecznej. Podmiot liryczny w tych utworach jest beztroskim człowiekiem zabawy. Świat przedstawiony przypomina dziecięcy plac zabaw. W pierwszych zbiorach nie znajdziemy takich słów jak: Polska, ojczyzna, praca, naród, obowiązek, walka, niepodległość. Poeta skupił się na zupełnie innych wartościach, czym urzekł publiczność.
Entuzjazm znany z Wiosny i wina oraz Wróbli na dachu zastąpił Wierzyński głęboką refleksją nad wartościami egzystencjalnymi. Widać to na przykładzie wierszy z Wielkiej Niedźwiedzicy, Pamiętnik miłości i Rozmowa z puszczą. Porzucił więc zabawę na rzecz zadumy, emocji, melancholii. Zmienił się nie tylko światopogląd poety, ale również język jego utworów.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 - 

  Dowiedz się więcej