Dante jako reprezentant Gwelfów Białych brał czynny udział w życiu politycznym Florencji. Sprawował liczne urzędy, w 1300 nawet najwyższy urząd w mieście, priora. Kiedy w 1302 r. wierne papiestwu towarzystwo Gwelfów Czarnych przejęło władzę we Florencji, Dante ze względów politycznych musiał opuścić swoje rodzinne miasto. Wraz z nim wielu sprzymierzeńców zostało skazanych zaocznymi wyrokami na śmierć. Rozczarowany Dante przestał brać bezpośredni udział w walkach i wycofał się z czynnego życia politycznego. Kiedy w 1315 roku we Florencji ogłoszono amnestię dla więźniów politycznych, Dante na znak swojej niewinności nie skorzystał z niej i pozostał w Rawennie aż do śmierci w 1321 r., mimo że bardzo kochał Florencję i przez całe życie próbował do niej wrócić. Boska Komedia jest więc dziełem napisanym na wygnaniu, a co więcej wygnanie to było źródłem jej powstania. Osobiste losy autora, rozgoryczenie sytuacją panującą w ojczyźnie, wszystko co go poruszało znalazło w dziele bezpośrednie odbicie.
Życie osobiste Dantego związane jest z osobą Beatrycze, którą później poeta uwieczni w swojej Komedii. Dante spotkał ją w wieku dziewięciu lat i podobno zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Beatrycze zmarła, gdy młodzi mieli lat 25. Po śmierci ukochanej poeta był pogrążony w rozpaczy i zaczął prowadzić życie hulaszcze, szukając pocieszenia w ramionach różnych kobiet. Ostatecznie poeta ożenił się z Gemmą Donati, z którą miał czwórkę dzieci. Najmłodsza z nich miała na imię Antonia i wstąpiła jako dorosła osoba do klasztoru, przybierając imię Beatrycze.
strona: - 1 - - 2 -