klp.pl• Dante
Jest głównym bohaterem utworu. Wędrówka po zaświatach ma być dla niego okazją do odnowy moralnej, sposobem na wyjście z lasu grzechu, w którym się znalazł. Dante-bohater bardzo przeżywa tę wędrówkę, podczas drogi towarzyszy mu sporo emocji. Często odczuwa lęk, współczuje wielu potępionym duszom, które miały szlachetne zamiary, ale mimo to znalazły się w Piekle. Często płacze, kilkakrotnie mdleje z wrażenia. Podróż po Piekle i Czyśćcu do Nieba jest nie tylko wędrówką w sensie pokonywania przestrzennym, ale także drogą bohatera do poznania praw Boskich rządzących światem.
• Wergiliusz
Postać historyczna, rzymski poeta, autor Eneidy. Na prośbę Beatrycze przeprowadza autora Boskiej komedii przez Piekło, Czyściec aż do granicy Raju Ziemskiego. Został on wybrany na przewodnika dlatego, że reprezentuje mądrość i poezję świata starożytnego. Poza tym w Średniowieczu głęboko ceniono autora Eneidy jako mędrca i czarodzieja. Do tego dołącza się późniejsze przekonanie, że Wergiliusz był najwybitniejszym przedstawicielem kultury starożytnego świata, przypisywano mu także dar proroczy, dzięki któremu przewidział przyjście na świat Chrystusa. Dante traktuje Wergiliusza jak mistrza. Znajomość Eneidy umożliwi Dantemu wzniesienie się na wyższy poziom sztuki poetyckiej – będzie on wzorował się na Wergiliuszu.
Wergiliusz spełnia w poemacie różne funkcje, pokazuje Dantemu drogę, chroni go od niebezpieczeństw, udziela wskazówek i wyjaśnień. Im wyżej wznoszą się poeci w Czyśćcu, tym bardziej Dante staje się dojrzały i coraz mniej wskazówek potrzebuje.
• Beatrycze
Także autentyczna postać. ukochana Dantego. Mieszkała we Florencji, zmarła przedwcześnie. Oczywiście historyczna Beatrycze nie jest postacią identyczną z wyidealizowanym portretem istoty doskonałej, niebiańskiej, występującej w Boskiej komedii. Beatrycze po śmierci dostała się do Raju i stamtąd roztacza swoją opiekę nad ukochanym, który znalazł się w ciemnym lesie grzechu. To ona posłała Wergiliusza, by pomógł Dantemu w wędrówce, później sama będzie jego przewodnikiem.
Beatrycze na początku przedstawiona jest jako osoba realna, obiekt ziemskiej miłości. Później sposób przedstawienia tej postaci zmienia się, w momencie końcowym widzimy ją już jako istotę nadziemską, świętą, która traci cechy materialnego bytu ziemskiego, ale nie zapomina o nim. To uosobienie miłości ziemskiej, która zmienia się w miłość Boską – taką, która prowadzi do odnowy moralnej, która zbliża do samego Boga. To dzięki Beatrycze Dante uwolni się z więzów grzechu, wzniesie się na najwyższy poziom doskonałości możliwy dla człowieka i będzie mógł oglądać oblicze Boga w Empireum.
Autor: 