O wartości poematu Dantego świadczy fakt, że jest on udaną próbą przedstawienia pełnego obrazu średniowiecznego świata – takiego, jak widzieli go ludzie tamtego okresu. Świat ten jest więc przede wszystkim uporządkowany przez Boską sprawiedliwość. Konkretne grzechy lub cnoty powodują umieszczenie danej osoby w hierarchii Piekła, Czyśćca lub Nieba. W tym świecie panuje idealny porządek. Poza tym Dante umieszcza w zaświatach praktycznie wszystkie postaci, które mają znaczenie dla dziedzictwa europejskiej kultury. Nie ma dla niego znaczenia czy istniały naprawdę (w czasach współczesnych Dantemu bądź wcześniej), czy są bohaterami średniowiecznych tekstów, czy mitologii greckiej.
Wszystkie odgrywają ogromną rolę w kształtowaniu średniowiecznego światopoglądu i dlatego zostały umieszczone obok siebie. Cały ten świat, zarówno pogański, jak i chrześcijański, zostaje podporządkowany Bożej sprawiedliwości i Bożej miłości. Boska komedia jest więc sumą średniowiecznej teologii, średniowiecznego dziedzictwa literackiego i filozoficznego. Jest dowodem na to, jak bardzo dla Średniowiecza ważna była literatura starożytna i jak wielkim kłamstwem jest stwierdzenie, że w Średniowieczu zapomniano o dorobku Antyku.
Z drugiej strony poemat przedstawia historię konkretnego człowieka, jego wędrówkę, przeżycia i przemiany. Połączenie planu ogólnoludzkiego (filozoficznego, literackiego, moralnego) i personalnego (przedstawienie historii jednego człowieka) to kolejny atut średniowiecznego arcydzieła.