klp.plOgromne zainteresowanie, jakie wzbudziło ukazanie się „Chłopców z ulicy Pawła”, zapoczątkowało pasmo sukcesów Ferenca Molnára. Wkrótce po ukazaniu się powieści powstała sztuka komediowa „Diabeł”, wystawiona na deskach teatru „Magyar Szinhaz”. Dość szybko komedia zyskała popularność i pojawiła się w repertuarze teatru w Turynie (w reżyserii Ermete Zaconiego) oraz w Berlinie (w reżyserii Otto Brahama – wybitnego reżysera niemieckiego naturalizmu). Molnár postanowił wykorzystać swoje pięć minut i napisał jeszcze osiem sztuk, w tym uznaną za jego najwybitniejszy utwór, tragikomedię „Liliom”. Teatralny triumf pisarza został zachwiany przez wybuch I wojny światowej, podczas której podjął pracę korespondenta i relacjonował dla prasy wydarzenia z pierwszej linii frontu. Z refleksji nad wojną i własnych doświadczeń powstała książka: „Dziennik korespondenta wojskowego”. W 1918 roku Molnár został powołany na członka Węgierskiej Akademii Nauk, co ostatecznie potwierdziło jego sukcesy w dziedzinie pisarstwa.
Lata powojenne to dalsze pasmo literackich sukcesów Ferenca Molnára i licznych nagród oraz wyróżnień, które otrzymywał w uznaniu za swoją twórczość. We Francji, po wystawieniu jego sztuki „Łabędź” w słynnym „Odeonie”, został odznaczony orderem Legii Honorowej. W roku 1927 odwiedził Stany Zjednoczone, gdzie został uroczyście przyjęty w Białym Domu przez ówczesnego prezydenta, Calvina Coolidge’a. W tym samym roku z rąk węgierskiego regenta, Miklosa Horthyego, przyjął order Corvina.
Po zmianach, jakie zaszły w Niemczech i objęciu władzy przez Adolfa Hitlera, pisarz postanowił opuścić ukochane Węgry. Jedną z głównych przesłanek ku temu był zakaz wystawiania jego sztuk ze względu na żydowskie pochodzenie. W połowie lat trzydziestych XX wieku wyjechał do Szwajcarii, a w styczniu 1940 roku, po wybuchu II wojny światowej, opuścił Europę i wraz z żoną, Lili Darvas, udał się do Stanów Zjednoczonych. Tam, przede wszystkim dzięki znajomościom i sławie małżonki, znakomitej węgierskiej aktorki, która w środowisku artystycznym Broadwayu i Hollywoodu odnosiła spore sukcesy, zaczął na nowo tworzyć. Największą popularnością cieszyła się jego sztuka „Liliom”, którą wystawiano na deskach najlepszych teatrów z udziałem wybitnych aktorów ówczesnego świata artystycznego. Molnár wrócił do pisania i wydał dwie książki, tym razem w języku angielskim. Po roku 1945 podjął ostateczną decyzję o pozostaniu na emigracji, ponieważ uważał komunizm, który objął część Europy, za równorzędny z faszyzmem. Do końca życia pozostał w Stanach Zjednoczonych Ameryki, gdzie zmarł 2 kwietnia 1952 roku w Nowym Jorku.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Autor: