Wieża - streszczenie

I
Bohater latem 1945 roku przebywał na postoju między Bolonią a Rawenną, skąd po zakończeniu kampanii włoskiej skierowano go na misję wojskową w Mediolanie. Po paru tygodniach pracy poprosił o urlop, który zamierzał spędzić w ciszy i odosobnieniu na wsi w Piemoncie, nieopodal Sycylii.

Zbieg okoliczności sprawił, że znajomy Włoch zaofiarował mu klucze od małego domku u stóp Przedalp, który odziedziczył po śmierci dalekiego krewnego, emerytowanego nauczyciela gimnazjum w Turynie. Bohater dowiedział się, że od śmierci tego starego samotnika nikt nie mieszkał w jego domku, który – jak się okazało po przyjeździe, położony był na zielonym zboczu, w oddaleniu od miasta.

Domek otaczał żelazny parkan opleciony zbyt rozkrzewionym pokrowcem bluszczu i dzikiego wina i niewielki ogródek. Tylne pokoje, z racji usytuowania pozbawione promieni słońca, wychodziły wprost na pochyłość. Bohater wybrał dla siebie frontowy, duży i wygodny pokój na parterze, który – jak wskazywały ślady – był także ulubionym miejscem gospodarza. Mimo iż posiadał jedno okno, nie wystarczało ono, by rozproszyć panujący od świtu do zmierzchu półmrok i oświetlić kilka obrazów wiszących na ścianach.



Bohater, rozglądając się po pokoju, zauważył leżącą na stoliku, między dwoma srebrnymi lichtarzami, małą książeczkę - tak brudną, wymiętą i zatłuszczoną kroplami stearyny, że odgadywało się w niej bez trudu ulubioną lekturę gospodarza w ciągu wielu lat. Był to Le Lepreux de la cite d'Aoste Francois-Xavier de Maistre'a w przekładzie włoskim i w wydaniu neapolitańskim z 1828 roku, ograniczonym tylko do pięćdziesięciu egzemplarzy. W oryginale angielskim tłumacz zachował motto z The Seasons. Winter Thomsona, które w polskim przekładzie brzmi następująco:

Niewiele myślą próżni i weseli.
Którzy się władzą i bogactwem bawią,
Niewiele myślą, wiecznie roztańczeni
O tych co cierpią, co piją z kielicha
Nieszczęścia i żalu, co gną się trapieni
Najboleśniejszymi udrękami ducha.

II



Bohater zajął się lekturą dzieła de Maistre. Autor pisał o południowej części Aosty – terenie niezamieszkałym, uprawnym, pełnym pastwisk i działek warzywnych, cieszącym się zainteresowaniem podróżnych dzięki dwóm rzeczom.



strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 - 

  Dowiedz się więcej