klp.plBudowa lektury
Fragmenty: 1, 7, 10, 12 – 15 – wywiad z Edelmanem
Fragmenty: 4, 5, 8, 9 – relacja odautorska będąca sprawozdaniem z wypowiedzi bohaterów drugoplanowych, dzięki którym relacja zostaje uszczegółowiona
Fragment 2 – sprawozdanie autorki z reakcji czytelników na opublikowany wywiad z Edelmanem
Fragment 3 – refleksja o sposobie przekazywania informacji przez Edelmana, wyjaśnienie jego trwającego trzydzieści lat milczenia Fragment 11 – opowieść o niezrealizowanym filmie Andrzeja Wajdy na temat getta
Fragment 1
Likwidacja getta na zdjęciu z raportu Jurgena Stroopa
Autorka rozpoczyna dialog z anonimową postacią, w dalszej części okazuje się, że bohaterem jest Marek Edelman – uczestnik powstania w getcie warszawskim. Relacjonuje on przebieg tamtych wydarzeń, mówi o swojej roli w getcie, wspomina towarzyszy m.in. Zygmunta Frydrycha i Mordechaja Anielewicza – przywódcę powstania, którego młodzieńcza biografia budzi kontrowersje. Wspomina przypadek zbiorowego samobójstwa oraz wylicza formy tzw. „godnej śmierci”. Za najbardziej „godną” - wartościową poczytuje śmierć z bronią w ręku.
Fragment 2
Wiąże się z odbiorem opublikowanego wcześniej przez Krall wywiadu z Edelmanem, w którym wypowiadał się jako ostatni z przywódców getta. Wystosowano wobec niego później serię zarzutów, że „tak odarł wszystko z wielkości”, ponieważ ujawnił, według niego bez znaczenia, niektóre fragmenty biografii Anielewicza. Istotna stała się kwestia doboru słów.
Fragment 3
Wyjaśnia, dlaczego Marek Edelman nie udzielił żadnego wywiadu, milczał przez wiele lat, choć był zastępcą komendanta powstania. Przedstawiciele partii politycznych, którym po zakończeniu działań bojowych w getcie składał raport, uznali, że nieprecyzyjnie i bez właściwego charakteru mówi o całym zdarzeniu. Należało w słowach wyrazić patos, nienawiść. Należało krzyczeć.
Fragment 4
Warszawskie getto
Fragment przybliża codzienność życia w getcie. Edelman mówi o głodowych racjach żywieniowych, o badaniach nad chorobą głodową, którą diagnozuje się na podstawie wyglądu. Zostają wyróżnione trzy stadia choroby.
Fragment 5
Przedstawiona zostaje postać Profesora (Jan Moll), który jako pierwszy przeprowadzał operacje na otwartym sercu w stanie zawału. Pokazane zostały dzieje Profesora od czasów okupacji, kiedy jeszcze jako młody chirurg pracował w radomskim szpitalu, aż do chwili, gdy powstała książka. Marek Edelman był jego bliskim współpracownikiem. Asystował mu w trakcie licznych operacji w Klinice Łódzkiej. Ukazane są ponadto uczucia Profesora, jego lęki i obawy ściśle związane z wykonywanym zawodem.
Fragment 6
To powrót do lat okupacji, do getta, głodu i zagłady. Krall nawiązuje do wybuchu powstania i stwierdza, że był to „dobry pomysł”. Ta opinia oburza Edelmana, który nie uważa, by śmierć w komorze gazowej była gorsza od śmierci w walce. Pokora i w pewnym sensie „nieświadomość” śmierci czynią ową śmierć jeszcze bardziej tragiczną, a jednostki na nią skazane są tym bardziej ikoną (obrazem) cierpienia.
strona: - 1 - - 2 -
Autor: