klp.plSiedemnastoletni Holden Caulfield, przebywający w szpitalu, opowiada o tym, co wydarzyło się kilka miesięcy wcześniej, w przeciągu trzech dni przed świętami Bożego Narodzenia, kiedy uciekł ze szkoły w „Pencey”. W sobotę po południu wrócił z Nowego Jorku wraz z drużyną szermierzy. Tego dnia miało odbyć się spotkanie z drużyną ze szkoły McBurneya, lecz ostatecznie do niego nie doszło, ponieważ Holden przez nieuwagę zostawił torby ze sprzętem w kolei podziemnej. Prawie wszyscy uczniowie „Pencey” zebrali się na boisku, aby dopingować swoją drużynę podczas ostatniego w sezonie meczu piłki nożnej z reprezentacją Saxon Hall. Caulfield wszedł na wzgórze, pragnąc pożegnać się ze szkołą.
Kilka dni wcześniej dowiedział się, że został z niej wyrzucony, ponieważ nie zaliczył większości przedmiotów. Potem udał się do domu profesora Spencera, który poprosił go o spotkanie przed powrotem do domu. Przywitał się z chorym staruszkiem i przysiadł na łóżku, przez chwilę żałując, że go odwiedził. Historyk zaczął wypytywać o rozmowę z dyrektorem szkoły, uświadamiając Holdenowi, że po raz kolejny rozczarował rodziców. Wyjaśnił również, dlaczego i on wystawił mu ocenę niedostateczną, a następnie odczytał wypracowanie, które chłopak napisał. Caulfield odpowiedział, że to rozumie, ale nie chciał zwierzać się nauczycielowi ze swych kłopotów w szkołach, w których uczył się wcześniej.
Przyznał, że na razie nie martwi się sytuacją, w której się znalazł, gdyż jeszcze do niego nie dotarło, że został wyrzucony z czwartej szkoły. Chciał jak najszybciej opuścić dom pana Spencera, więc skłamał, że musi się spakować. Pożegnał się i kiedy przechodził przez salon, kierując się do drzwi wyjściowych, usłyszał, że staruszek życzy mu powodzenia.
Po powrocie do pokoju, który dzielił ze starszym o rok Stradlaterem, nałożył na głowę czerwoną dżokejkę, kupioną tego dnia w Nowym Jorku. Miał zamiar przeczytać kilka rozdziałów powieści, którą wypożyczył przez pomyłkę i rozsiadł się wygodnie w fotelu. Parę minut później zjawił się Robert Ackley, czwartoklasista, który wzbudzał w nim obrzydzenie. Holden starał się nie zwracać na niego uwagi, lecz był coraz bardziej poirytowany, dostrzegając, że Ackley kręci się po pokoju i bierze wszystko do ręki. Chłopak wypytywał go o wyjazd szermierzy i randkę Stradlatera, którego nienawidził. Nieoczekiwanie wrócił współlokator Caulfielda, więc Ackley wycofał się do swojego pokoju.
Stradlater zaczął przygotowywać się do randki, prosząc Holdena, aby napisał za niego wypracowanie z angielskiego. Wspomniał, że umówił się z Jane Gallagher, która twierdziła, że jest znajomą Caulfielda. Informacja ta wzburzyła Holdena. Chciał dowiedzieć się, dokąd jadą i czy dziewczyna wypytywała o niego. Stradlater odparł, że jeszcze nie wie, gdzie ją zabierze i wyszedł. Wieczorem Holden, Mal Brossard i Ackley pojechali autobusem do Agerstown. Na miejscu okazało się, że widzieli film, na który mieli iść do kina, więc pograli w kręgle i przed dziewiątą wrócili do internatu. Caulfield zasiadł do wypracowania dla Stradlatera i nie mając innego pomysłu, opisał rękawicę, należącą do jego zmarłego brata, Alika.
Po jedenastej wrócił Stradlater. Przeczytał wypracowanie i zagniewany, zarzucił Caulfieldowi, że nic nie robi tak, jak powinien. Holden podarł kartki i położył się na łóżku, paląc papierosa. Potem zaczął wypytywać o Jane. Stradlater odpowiedział, że spędzili czas w pożyczonym samochodzie, co zaniepokoiło chłopaka. Nieoczekiwanie rzucił się na współlokatora, ale ten szybko pokonał go i przewrócił na podłogę. Holden obrzucił go wyzwiskami, krzycząc, że nic nie wie o Jane. Nazwał go kretynem, a wtedy Stradlater wpadł w szał i uderzył go pięścią w twarz tak mocno, że z nosa zaczęła mu lecieć krew.
Po jego wyjściu Caulfield poszedł do pokoju Ackleya i uznał, że prześpi się na łóżku Ely’ego, który wyjechał na weekend do domu. Skłamał, wyjaśniając chłopakowi, że pobił się ze Stradlaterem, stając w obronie jego honoru. Przez jakiś czas leżał, rozmyślając o Jane i o tym, co mogło zajść między nią a Stradlaterem. Potem wyszedł na korytarz i postanowił, że ucieknie z „Pencey”, nie czekając do środy, kiedy to mieli przyjechać rodzice. Spakował się, odsprzedał maszynę do pisania i opuścił budynek internatu.
W pociągu, jadącym do Nowego Jorku, nawiązał rozmowę z kobietą, która wsiadła w Trenton. Okazało się, że jest ona matką jego kolegi z klasy, Ernesta Morrowa. Przedstawił się jako Rudolf Schmidt i zaczął przekonywać ją, że Ernest jest jednym z najbardziej lubianych chłopców w szkole i z łatwością mógł wygrać wybory na przewodniczącego klasy, lecz zgodził się na zgłoszenie jego kandydatury. Kiedy zainteresowała się, dlaczego wraca wcześniej do domu, wyjaśnił, iż czeka go operacja, gdyż ma guza na mózgu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Autor: