Władysław Stanisław Reymont (właściwie Rejment) to jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy. Żył w latach 1867-1925. Jego biografia stanowi przykład typowego młodopolskiego awansu kulturalnego przedstawiciela warstwy chłopskiej.
Parał się różnych zawodów (był krawcem oraz dozorca na kolei), marzył o aktorstwie, rozważał wstąpienie do klasztoru, ale dzięki wielkiej ambicji i odrobinie „szczęścia w nieszczęściu” (udział w katastrofie klejowej i odszkodowanie) udało mu się wprowadzić swoje nazwisko do kanonu literatury światowej. Mieszkał głownie w Warszawie, ale dużo podróżował, do Francji, Włoch, w końcu do Ameryki. Pisał głównie powieści, nowele oraz opowiadania. Najsłynniejsze to Chłopi (1902-1908), za których otrzymał nagrodę Nobla 1924 oraz Ziemia Obiecana (1899).