Dobra Pani / Bohaterowie noweli Elizy Orzeszkowej

Ewelina Krzycka, tytułowa dobra pani; majętna, bezdzietna wdowa. Jej pasją była filantropia, lubiła dawać jałmużnę, wyszukiwała osoby, którym mogłaby pomóc, kupowała zwierzęta, by móc się nimi opiekować. Niestety, wszystko to czyniła z myślą o sobie. Rozczulona własną dobrocią nie zwracała uwagi na krzywdę, jaką wyrządzała innym. Tak naprawdę nie byli oni ważni – ważne było jedynie utwierdzenie się pani Eweliny w przekonaniu o swym wyjątkowym poświęceniu. Panią Krzycką cechował wyjątkowy egoizm oraz zupełny brak odpowiedzialności. W życiu kierowała się chwilowymi kaprysami. Bezmyślnie niszczyła szczęście i spokój innych ludzi, nie przejmowała się ich uczuciami.

Helka, mała dziewczynka, przebywająca pod opieką dalszych krewnych, w rodzinie Jana, potem trafia pod skrzydła Eweliny Krzyckiej, dobrze sytuowanej, bezdzietnej wdowy. Wyróżniała się urodą, w opowiadaniu jest kilka opisów wyglądu dziewczynki. Każdy z nich przedstawia zmiany, jakie zaszły w wyglądzie bohaterki; (podobnego zabiegu użyła pisarka w noweli Gloria victis).

Pięcioletnia Hela ma wspaniałe ciemnozłote włosy, wielkie szafirowe oczy, śliczną, owalną twarz, zgrabną postać. Gdy przybywa do willi,

w swej perkalowej, długiej aż do ziemi sukienczynie

, przypomina

białawego motyla ze zwiniętymi skrzydłami

.
Dopiero po powrocie z Włoch, kiedy dorasta, jej twarz nieco brzydnie, sylwetka z za długimi nogami traci harmonię. Nawet wtedy jednak dziewczynka ma dużo wdzięku i zapowiada się na piękną kobietę:

(…)panienka bardzo urosła. Istotnie, Helka dosięgła wieku, w którym dziewczątka nabierają długości nóg. Długie, cienkie nogi, przybrane w bardzo ciasne i wysokie kamasze, czyniły ją trochę niezgrabną. Regularny owal jej twarzy nadwerężył się też nieco przez lekkie wychudnięcie, będące zapewne skutkiem długiej podróży; odkryte ramiona jej były chude i czerwone. Śliczne dziecko zaczęło przedzierzgiwać się w niezgrabnego podlotka, którego jednak rysy zapowiadały przyszłą piękność młodej dziewczyny.

Hela jest dobra, wrażliwa, inteligentna, pojętna, ma zmysł piękna oraz talent muzyczny. W przeciwieństwie do swojej protektorki, pani Krzyckiej, kocha głęboko i wiernie. Potrafi też być wdzięczna za doznane dobrodziejstwa. Nie jest dumna – mimo swojego awansu społecznego nie zapomina o ciotce Janowej i jej dzieciach, posyła im podarunki. Oto jak zwraca się do niej krewna:

Dobre z ciebie dziecko! Choć na wielką panią rośniesz, ale biednymi krewnymi, którzy kiedyś przytulili cię do siebie, nie pogardzasz…

Nierozsądne wychowanie dziewczynki przez panią Krzycką sprawiło, że mała stała się rozpieszczona i kapryśna.

  Dowiedz się więcej