Teatrzyk Zielona Gęś - omówienie cyklu

Postaci występujące w Teatrzyku przypominają marionetki, kukiełki. Świat tego mini teatrzyku jest umowny, szkicowy, często przywołuje postaci z wielkiej literatury: Słowackiego, Mickiewicza, Hamleta, Paderewskiego, Dantego. Powracającym bohaterem jest Alojzy Gżegżółka, choć lepiej by było powiedzieć, że powtarza się jego nazwisko, bo rola nie zawsze jest ta sama. Inne postaci to Zielona gęś (która po tym, jak została pożarta przez siedem kotów, „na własną rękę zmartwychwstaje w następnym ‘Przekroju’”), prof. Baczyński, Hermenegilda Kociubińska, Osiołek Portifion, Piekielny Piotruś. Życiorysy „artystów NAJMNIEJSZEGO TEATRU ŚWIATA” można przeczytać w „Ośmiu dniach stworzenia”.

Z drugiej strony na poziomie języka Gałczyński operuje dosłownością, eksploatuje pierwotne znaczenia słów w związkach frazeologicznych, co jest doskonałym materiałem satyrycznym. Mechanizmy budowania komizmu są proste i stare jak świat, ale dzięki talentowi „mistrza Konstantego” nabrały nie tylko świeżości, ale i siły demaskatorskiej.

Niezwykle trafnie podsumował ten rozdział twórczości Gałczyńskiego Jan Błoński:

„’Zielona Gęś’ była oswojeniem absurdu, czyśćcem nihilizmu. [...]Zaczęła się od pokazania języka mieszczuchowi, skończyła się na walce z biurokratyzmem. I na atakach przeciw imperialistom. Więc – paradoksalnie – stała się szkoła politycznego doświadczenia poety.”

strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej