1. Wyjaśnij pojęcie "inwokacja"
Inwokacja to rozbudowana apostrofa do bóstwa, muzy, duchów lub innych nadprzyrodzonych sił z prośbą o inspirację, pomoc lub błogosławieństwo na początku dzieła literackiego, zwłaszcza epickiego. Ta technika pochodzi z tradycji literatury antycznej, szczególnie znanym przykładem jest "Iliada" Homera. Inwokacja jest często używana, aby nadać utworowi poważny i uroczysty ton.
2. Do kogo zwraca się narrator? Adresat nr 1- kto nim jest? Do czego zostaje porównany i dlaczego?
Podmiot liryczny zwraca się najpierw do ukochanej ojczyzny - Litwy. Stawia ją na równi ze zdrowiem, czymś, które zaczyna się doceniać dopiero w momencie utraty. Mickiewicz używa tutaj metafory, aby wyrazić tęsknotę za ojczyzną, którą stracił będąc na emigracji.
3. Adresat nr 2- kto nim jest? O co prosi go osoba mówiąca?
Podmiot liryczny zwraca się również do Matki Boskiej, która dla Polaków jest nie tylko patronką kraju, ale także symbolem opieki, ochrony i nadziei na lepsze czasy. Mickiewicz dziękuje Matce Boskiej za uratowanie jego życia, kiedy był chory jako dziecko. Prosi ją także o powrót do ojczyzny.
4. Jaki obraz ojczyzny wyłania się ze wspomnień osoby mówiącej?
Litwa, jest przedstawiona jako miejsce niezwykle piękne, z malowniczymi, pełnymi barw, krajobrazami. Podmiot liryczny opisuje "pagórki leśne", które tworzą faliste kontury krajobrazu, oraz "łąki zielone", które dają wrażenie przestrzeni i świeżości. Krajobraz jest rozciągnięty "szeroko nad błękitnym Niemnem", co sugeruje obraz rzeki błękitnej jak niebo, płynącej przez bujne, zielone tereny.
Z tej opowieści wyłania się idylliczny obraz ojczyzny, który stanowił tło dla dzieciństwa podmiotu lirycznego. Litwa jest dla podmiotu lirycznego miejscem szczęścia i spokoju, utraconym rajem, do którego tęskni.