Zakończenie
„Epilog” poematu Mickiewicza przybliża sytuację emigranta, w której stopniowo traci swoją tożsamość, jest nękany nieustannym niepokojem, zagubiony. Jego egzystencja w Paryżu jest sprzeczna z naturalnym porządkiem świata, jest ogarnięty tęsknotą za ojczyzną i traci nadzieję na powrót do niej. Soplicowo jest Arkadią, krainą szczęśliwości, pamięci o wartościach, które powinny być trwałe, szacunku wobec tradycji. Ma charakter terapeutyczny dla emigrantów, przypomina im o czasach świetności Polski, budzi w ich sercach nadzieję.
strona: - 1 - - 2 -