34. Miłość tragiczna. Omów zagadnienie na podstawie Konrada Wallenroda Adama Mickiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst

MATURA 2025 - pełną odpowiedź na wszystkie pytania maturalne znajdziesz w ebooku - 110 odpowiedzi na pytania jawne. Sprawdzam >>

Walter Alf jako dziecko został porwany przez Krzyżaków i wychowany na rycerza w ich zakonie. Po latach udało mu się uciec na Litwę, gdzie zdobył zaufanie księcia Kiejstuta. W zamian za jego lojalność, został nagrodzony ręką córki księcia, Aldony. Ich uczucie rozkwita. Mimo szczęśliwego życia małżeńskiego, w głębi duszy Walter pragnie zemsty na Krzyżakach za krzywdy wyrządzone jemu i jego narodowi. Zmienia imię na Konrad Wallenrod i zostaje wielkim mistrzem zakonu. Jego rządy stopniowo osłabiają Krzyżaków, aż w końcu zakon ponosi druzgoczącą klęskę w walce z Litwą.

Aldona wybrała życie pustelnicze, zamieszkując w wieży niedaleko miejsca, gdzie przebywał Konrad. Ta decyzja nie była przypadkowa. Chociaż mogła wybrać życie w klasztorze, czuła, że tylko w samotności wieży będzie mogła oddać się głębokiemu kontemplowaniu swoich uczuć i tęsknoty za ukochanym. Wieża, choć odosobniona, dawała jej pewien komfort bliskości z Konradem.

Miłość Konrada i Aldony była tragiczna na wielu poziomach. Konrad musiał wybrać między szczęściem osobistym, a obowiązkiem wobec ojczyzny. Aldona akceptując wybór Konrada postanowiła wieść życie pustelnicze, niedaleko niego. Ich miłość kończy się tragicznie. Konrad Wallenrod popełnia samobójstwo, a serce Aldony pęka z rozpaczy.

Kontekst epoki
W romantyzmie miłość stała się centralnym tematem, ukazującym dylematy ludzkiej duszy. Przykłady takie jak "Cierpienia młodego Wertera" Goethego czy "Dziady" Mickiewicza przedstawiają miłość jako siłę wyniosłą, lecz często prowadzącą do tragedii. Ta koncepcja miłości służyła także do przedstawienia konfliktów między indywidualizmem a normami społecznymi oraz sercem a rozumem.

Nawiązania (literatura)

• „Romeo i Julia” William Szekspir – dla głównych bohaterów dramatu miłość była tak ważna, że woleli popełnić samobójstwo niż żyć bez siebie;
• „Dziady” Adam Mickiewicz – główny bohater Gustaw-Konrad przeszedł wewnętrzną przemianę i z romantycznego kochanka nieszczęśliwie zakochanego w kobiecie zmienił się w człowieka darzącego miłością zniewoloną ojczyznę, dla której jest gotów poświęcić swoje życie;
• „Ludzie bezdomni” Stefan Żeromski – Tomasza Judyma i Joannę Podborską połączyło uczucie, jednak była to miłość nieszczęśliwa, ponieważ mężczyzna zdecydował się poświęcić swoje życie idei niesienia pomocy ubogim;