Solaris / Solaris – streszczenie szczegółowe

Wracając do siebie, Kelvin i Harey wstąpili do biblioteki. Bohater sięgnął po katalog hipotez solariańskich Gravinsky`ego. Autor dzielił badania nad Solaris na trzy okresy począwszy od pierwszych intuicyjnych hipotez, poprzez dojrzały wiek polarystyki aż do powstania wielu szkół odmiennie określających charakter planety. Bohater wspominał o wielkich umysłach naukowych, które swego czasu zajmowały się badaniami nad Solaris. Po ich odejściu opracowaniem danych z planety zajęło się wielu przeciętnych naukowców, którzy mnożyli kolejne hipotezy. Z czasem fundusze na badania zmniejszano. Pojawiały się głosy, by spróbować oddziaływania na ocean zwiększoną siłą za pomocą maszyn-gigantów. Specjalna fundacja przyznawała wysokie nagrody za wykorzystanie plazmy z Solaris na ludzkie potrzeby. Wszelkie jednak próbki materii w warunkach ziemskich zamieniały się w pył.

Obok kompendium Gravinsky`ego na półce stała niewielka broszura Grattenstroma będącą paszkwilem na ludzką cywilizację. Autor podważał możliwość kontaktu z pozaziemskimi cywilizacjami. Bohater zdał sobie sprawę, że pojawienie się „gości” ostatecznie przemawiało za tym, że ocean był żywą i myślącą istotą. Świadomość ta nigdy już nie da ludziom spokoju. Solaris było wiecznym wyzwaniem rzuconym człowiekowi. Kolejną książką był „Wstęp do polarystyki Muntiusa, w której autor nazywał polarystykę namiastką religii wieku kosmicznego. W środku znajdowała się jedna z pierwszych prac Gibariana, który dowodził, dlaczego warto zajmować się solarystyką. Kelvin wspomniał, że dzięki swojej pracy naukowej o Solaris Gibarian zwrócił na niego uwagę.

Sny

Po sześciu dniach, podczas których nic się nie wydarzyło, naukowcy postanowili powtórzyć eksperyment. Po kolejnych dwóch dobach postanowiono powtórzyć eksperyment po raz ostatni. Przez kolejne dziesięć dni od pierwszego eksperymentu na Stacji nie działo się nic maszyny wciąż wysyłały wiązkę z informacjami. Sartorius nie wykazywał zainteresowania w konstrukcji anihilatora. Naukowcy unikali wzajemnych kontaktów. Kelvin czas spędzał w bibliotece bądź swojej kabinie. Zapanował stan apatii. Zawieszenie i niepewność potęgowała odczuwalna „obecność” kogoś. Kelvin wspomina o snach które miał w tamtym okresie. Znajdował się podczas nich w bliżej nieokreślonej przestrzeni, uwięziony w substancji obcej mu zewnętrznie. Budząc się miał wrażenie, że jego sen był jawą. Miał wrażenie, że we śnie wyłaniał się z nicości. Czuł się spotęgowany. Był stwarzany i zarazem sam stwarzał. Wraz z drugą osobą był:

  Dowiedz się więcej