Leopold Staff urodził się 14 listopada 1878 we Lwowie. W latach 1897-1901 studiował na Uniwersytecie Lwowskim prawo, następnie filozofię i romanistykę. Podróżował do Włoch i Francji.
Na roku 1914 kończy się okres lwowski Leopolda Staffa, bowiem po tym czasie poeta wyjeżdża w głąb Rosji, lata wojny 1915 – 1918 spędza w Charkowie. W latach 1920 – 1921 współredaguje między innymi z Wacławem Berentem „Nowy Przegląd Kultury i Sztuki”.
Od 1918 roku mieszkał w Warszawie, ale była to egzystencja na progu nędzy, Staff żył właściwie tylko dzięki zasiłkom tajnego Uniwersytetu Warszawskiego i Delegatury Rządu.. Rok 1927 przynosi mu państwową nagrodę literacką (potem dostanie ją jeszcze w 1951 roku), dwa lata później dostaje nagrodę Lwowa. W 1933 roku zostaje członkiem Polskiej Akademii Literatury (w latach 1934 – 1939 pełnił funkcję wiceprezesa).
Nagrodę Warszawy otrzymuje w 1938 roku, a w roku następnym doktorat honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. Przeszedł przez przejściowy obóz w Pruszkowie, tułał się po południu Polski, między innymi mieszkał w przytułku na probostwie u lokalnego wikariusza, księdza Antoniego Boratyńskiego w Starachowicach. Potem zaczepił o Kraków i Pławowice u Morstinów (którzy w międzywojniu organizowali u siebie zjazdy poetów).
Rok 1948 przynosi mu nagrodę PEN Clubu za przekłady. W 1949 roku wraca do Warszawy, w tym samym czasie zostaje uhonorowany doktoratem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Umiera nagle 31 maja 1957 roku w Skarżysku-Kamiennej w czasie wypoczynku na plebanii księdza Boratyńskiego. Zostaje pochowany na warszawskich Powązkach.