Cesarz - streszczenie

Kapuściński odwiedził Etiopię w 1974 roku, zaraz po krwawej rewolucji, która obaliła ostatniego monarchę Hajle Sellasje, a ocalałych członków jego świty i gabinetu postawiła przed sądem. Reporter posłużył się wywiadami przeprowadzonymi z „ludźmi” cesarza. To z nich wyłania się portret tej historycznej postaci i jej upadku. Hajle Sellasje, który jest notabene głównym bohaterem Cesarza osobiście nie pojawia się w reportażu.

W pierwszej części, zatytułowanej Tron, członkowie świty ostatniego władcy Etiopii opisują dzień z życia swojego zwierzchnika. Poczynając od pobudki, spotkanie robocze z naczelnikami trzech różnych tajnych policji, godzinę nominacji, godzinę kasy, godzinę ministrów i godzinę sprawiedliwości.

Służba opowiada nie tylko o licznych rytuałach obowiązujących w pałacu cesarza, ale prezentuje również całą skomplikowaną hierarchiczną strukturę świty. Poznajemy między innymi zakres obowiązków lokaja trzecich drzwi, który musiał otwierać je bezkolizyjnie. Poza nim w pałacu pracował również człowiek odpowiedzialny za wycieranie butów dostojnikom, którym piesek cesarza (Lulu) nasikał na nie, czy też sługa od podkładania poduszek pod nogi wielkiego pana, aby ten wydawał się wyższy.



Pracownicy pałacu, z którymi rozmawiał Kapuściński, wydawali się nie przyjmować do wiadomości, że cesarz stracił władzę i odszedł na zawsze. Z ich słów łatwo wywnioskować, że Hajle Sellasje żył niezwykle dostatnio i luksusowo. Ponadto całkowicie zmonopolizował władzę w państwie. Wśród tytułów, które sam dla siebie wymyślił znajdowały się między innymi: Zwycięski Lew Plemienia Judy, Wybraniec Boży, Król Królów Etiopii.

Wszystkie decyzje podejmował jednoosobowe i kreował się na nieskazitelną postać, autorytet moralny dla całego ludu. Prawda była jednak taka, że dbał on wyłącznie o siebie. Podczas gdy w całym państwie szerzyła się plaga głodu, on urządzał wystawne uczty, których główną atrakcją było karmienie dzikich zwierząt mięsem. Również jego polityka budzi w czytelniku oburzenie, ponieważ wszystkie najwyższe gabinety w państwie obsadzał ludźmi, którzy byli od niego finansowo zależni lub członkami własnej rodziny, w ten sposób zezwalając nie tylko na korupcję, ale i nepotyzm.





strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej