Narracja płynie więc nie zawsze wartko – czasami jest kunsztownie opóźniania, co powoduje wzrost napięcia. Np. kiedy heros przygotowuje się do walki i wdziewa zbroję, możemy jeden po drugim obserwować wszystkie wykonywane przez niego ruchy, sztuka po sztuce obejrzeć części uzbrojenia, a nieraz też wysłuchać ich historii. Taki sposób przedstawiania wydarzeń powoduje w utworze retardację.
Homer w „Iliadzie” obiektywnie przedstawia rzeczywistość, co nie oznacza, że zachowuje wobec niej dystans. Jest wręcz przeciwnie, w utworze znajdziemy wiele jego ocen ludzi i wydarzeń. Istnieją momenty (np. przy porównaniach), gdy narrator ujawnia się czytelnikowi, daje poznać swoje myśli.
Iliada jest nasycona dialogami i monologami postaci, wprowadzanymi przez tradycyjne jednowierszowe formuły, ukształtowane zazwyczaj bardzo podobnie, np.:
„Powstał wśród nich i głos zabrał o szybkich nogach Achilles”,czy:
„Na to mu tak odpowiedział o szybkich nogach Achilles”.Tak duża ilość partii mówionych przez bohaterów może stanowić czysto formalne przejście do dialogu dramatycznego.