klp.plAleksander Kamiński (pedagog, historyk, pisarz, działacz harcerski) urodził się 28 stycznia 1903 roku w Warszawie. Był synem aptekarza, Jana Kamińskiego i Petroneli Kaźmierczak. W roku 1905 wraz w rodzicami przeprowadził się do Kijowa, gdzie uczęszczał do rosyjskiej szkoły powszechnej. W 1915 roku zrezygnował z nauki i podjął pracę gońca w banku, by w ten sposób pomóc matce, która po śmierci męża (1911) zarabiała na życie różnymi pracami dorywczymi.
Rok później wraz z matką wyruszył do Humania. W czasie drogi zgubił się, a Petronela Kamińska w niewyjaśnionych okolicznościach znalazła się na Kaukazie. Kamiński zamieszkał u wuja, kontynuował naukę w polskich szkołach, które powstały po rewolucji i pracował w banku. W styczniu 1918 roku wstąpił do 1. Męskiej Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki w Humaniu. W roku szkolnym 1919/1920 zaliczył materiał z klas V i VII i pomyślnie zdał egzaminy do klasy VII. Po śmierci wuja (1920) znalazł się pod opieką sąsiadów, a następnie został umieszczony w ochronie dla polskich sierot. Ostatecznie zamieszkał u swego zwierzchnika harcerskiego.
W roku 1920 na rozkaz Rewkomu rozwiązano wszystkie organizacje skautowe. Polscy skauci stworzyli wówczas organizację samokształceniową „Związek uczniów i uczennic polskiej szkoły trudowej”, której prezesem wybrano Aleksandra Kamińskiego. W lutym wraz z innymi harcerzami opuścił Humań i 9 marca 1921 roku dotarł do Warszawy. Na stałe zamieszkał w Pruszkowie i kontynuował naukę w Gimnazjum Kazimierza Kulwecia, które ukończył w roku 1922 egzaminem maturalnym. Rozpoczął również działalność w hufcu harcerskim i szybko został drużynowym III Pruszkowskiej Drużyny im. Tomasza Zana. W 1925 został komendantem hufca. Pracował jako komisarz spisu ludności, a następnie objął stanowisko kierownika zakładu opiekuńczego w Pruszkowie.
Po maturze rozpoczął studia historyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1928 uzyskał dyplom magistra. Po studniach został wybrany na komendanta Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy. Podjął również współpracę z czasopismami: „Płomyk”, „Małe Pisemko” oraz „Iskry”, w których zamieszczał swoje felietony w dziale „Na tropie harcerskim”, podpisane pseudonimem „Bombaj”. Najważniejsze z opowiadań, zebrane pod ogólnym tytułem „Antek Cwaniak”, stały się pierwszym tomem trylogii ruchu zuchowego. W 1929 na Światowym Zlocie Skautów, odbywającym się w Anglii, Kamiński kierował polskimi pokazami artystycznymi. W drodze powrotnej zwiedził Francję, Włochy i Szwajcarię. Po powrocie do kraju został powołany do służby wojskowej i skierowany do jednostki w Grudziądzu. Zwolniony przed czasem z powodu przewlekłego zapalenia płuc, otrzymał kategorię „D”.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Autor: