klp.plMały Książę – był „małym człowieczkiem”. Miał pomierzwione płomienne włosy. Zadawał wiele pytań, lecz o sobie mówił niewiele. Był śliczny i często się śmiał. Na Ziemię spadł z nieba. Chciał bardzo mieć na swej planecie baranka, dlatego poprosił o jego narysowanie pilota. W swym domu był zdyscyplinowany i codziennie rano wyrywał pędy baobabów, by nie rozsadziły jego planety. Wyruszył w podróż, by poznać siebie i świat. Nauczył się czym jest miłość i odpowiedzialność.
Pilot – jako sześcioletni chłopiec miał bogatą wyobraźnię. Próbował rozwinąć karierę malarską, jednak starsi radzili mu, by uczył się arytmetyki, historii, gramatyki i geografii. Ostatnia z nauk przydała mu się, gdy został pilotem i wiele latał po świecie. Spotykał wielu poważnych ludzi, lecz żaden w jego obrazkach nie widział węża i słonia boa, dlatego czuł się samotny. Często podróżował sam, dlatego musiał znać się na mechanice. Krytykował dorosłych za brak wyobraźni i uwielbienie dla cyfr. Sam jednak czuł, że się zestarzał – nie potrafił już widzieć baranka przez ściany skrzynki. Podczas jednego z lotów nad Saharą musiał awaryjnie lądować. Przez osiem dni naprawiał swą maszynę, a jego zapasy wody wciąż się kurczyły. Poznał wówczas Małego Księcia, z którym się zaprzyjaźnił i pokochał.
Róża – była „wielką zalotnicą”. To postać nieskromna, która po przebudzeniu stwierdziła, że jest jeszcze nieuczesana. Lubiła komplementy i była wzruszająca. Cechowała ją „płochliwa próżność”. Używała naiwnych kłamstw, gdy chciała skrytykować planetę Księcia i przyrównać ją do innej planety, której nie mogła znać. Róża zawsze mówiła pierwsza. Celowo przyprawiała Księcia o wyrzuty sumienia. Na koniec przyznała, że była niemądra i życzyła wyjeżdżającemu Małemu Księciu szczęścia. Wyznała mu swą miłość. Pośpieszała go do wyjazdu, gdyż nie chciała, by widział jej łzy.
Lis – był mistrzem mądrości i nauczycielem Małego Księcia. Uczył go o cierpliwości w oswajaniu, czyli zdobywaniu przyjaźni. Wytłumaczył, czym jest tworzenie więzów i powolne „oswajanie”. Dwie rzeczy były dla lisa ważne – kury, na które polował i myśliwi, którzy polowali na niego. Czuł, że jego życie jest jednostajne, dlatego poprosił Małego Księcia, by go oswoił. Stopniowo zaprzyjaźnił się z chłopcem i było mu przykro, gdy ten musiał odejść. Już zawsze kolor zboża miał się mu kojarzyć z włosami chłopca. Przy odejściu zdradził bohaterowi sekret: „dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”.
Żmija – uważała, że jest potężniejsza niż palec króla. Potrafiła za sprawą dotyku każdego odsyłać tam, skąd przybył. Mały Książę wzbudzał w niej litość. Wciąż mówiła zagadkami, jednak stwierdziła, że rozwiązuje zagadki. Zaoferowała bohaterowi pomoc, jeśli chciałby wrócić na swą planetę. Na koniec ukąsiła chłopca, aby powrócił na swą planetę, do ukochanej róży.
Król – ubrany był w purpurę i gronostaje. Siedział na tronie skromnie, lecz majestatycznie. Świat był dla niego prosty – wszyscy ludzie wydawali się mu poddanymi. Był dumny, że może nad kimś panować. Trzymał się we wszystkim etykiety, przywiązywał wagę do pozorów. Dbał o swój autorytet, nie znosił nieposłuszeństwa. Był to monarcha absolutny i uniwersalny. Ponieważ jednak był bardzo dobry, dawał rozkazy rozsądne. Często mówił „jeśli rozkażę generałowi, aby zmienił się w morskiego ptaka, a generał nie wykona tego, to nie będzie wina generała. To będzie moja wina”. Uważał, że „należy wymagać tego, co można otrzymać”. Miał więc świadomość ograniczenia swej władzy. Uważał, że rządzi wszystkim, co dostrzegał. Władca jest pewny siebie, pragnie decydować o losie innych.
Próżny - miał na sobie zabawny kapelusza. Uważał, że każdy napotkany przez niego człowiek był jego wielbicielem. Pragnął aplauzu, zabiegał o popularność i uwielbienie. Skupiony na sobie nie słuchał, co inni do niego mówią. Uważał się za człowieka najpiękniejszego, najlepiej ubranego, najmądrzejszego i najbogatszego na planecie. Nie przeszkadzało mu, że był na niej sam.
strona: - 1 - - 2 -