Zygmunt Korczyński jest jedynym synem Andrzeja, najstarszego brata Benedykta, który poległ w czasie walk powstańczych. Po tragicznej śmierci ojca, jego wychowaniem zajęła się matka, zapewniając mu należyte wykształcenie i spełniając każdy jego kaprys. Pobierał nauki u najlepszych nauczycieli, a pani Andrzejowa utwierdziła go w przekonaniu, że jest wybrańcem losu i wyrasta ponad przeciętność. Przez wiele lat kształcił się za granicą i wrócił do rodowych Osowców, przywożąc młodziutką żonę, Klotyldę.
Zygmunt ma około trzydziestu lat, jest przystojnym brunetem o bladej, chmurnej twarzy i pięknych, piwnych oczach w podłużnej oprawie. Ubiera się wytwornie, zgodnie z panującą modą. Jest mężczyzną zmanierowanym, kierującym się egoistycznymi pobudkami i mającym o sobie wysokie mniemanie. Zagraniczne wojaże uczyniły z niego kosmopolitę, gardzącego wszystkim, co polskie, wiejskie i chłopskie. Nie szanuje pamięci ojca, którego uważa za szaleńca, narodowej tradycji ani nie jest emocjonalnie związany z rodową ziemią. Uważa, że jego życie powinno składać się z samych przyjemności, a inni powinni skupiać na nim całą swoją uwagę i otaczać go uwielbieniem. Pobyt na prowincji szybko nudzi go i napawa obrzydzeniem. Uważa się za niespełnionego artystę, obdarzonego wyjątkowymi zdolnościami, lecz ogarniętego twórczą niemocą.
Zygmunt jest mężczyzną, niezdolnym do prawdziwych i szczerych uczuć. Ignoruje żonę, która darzy go bezgraniczną miłością, jest zupełnie obojętny na jej potrzeby i nie poczuwa się do odpowiedzialności za swoje małżeństwo. Znudzony, pragnie odzyskać miłość Justyny i bez skrupułów proponuje jej, aby została jego kochanką. Nie potrafi również szanować swej matki, zarzucając jej, że zmusza go do życia w atmosferze wspomnień o ojcu. Podczas rozmowy z panią Andrzejową pokazuje swe prawdziwe oblicze – człowieka cynicznego, aroganckiego i oschłego. Pragnie sprzedać rodowe Osowce, nie zważając na uczucia matki i usiłując przekonać ją do sprzedaży majątku.
Zygmunt Korczyński jest postacią negatywną, gardzącą ludźmi i wzbudzającą niechęć. To człowiek obojętny wobec otoczenia, znudzony życiem i nastawiony wyłącznie na zaspokajanie własnych potrzeb.