Emilia Korczyńska jest żoną Benedykta Korczyńskiego. Pochodzi z zamożnej rodziny. Ma około czterdziestu lat, lecz nie wygląda na swoje lata. Jest kobietą szczupłą, delikatną, o pięknej niegdyś twarzy, dużych, czarnych oczach i pąsowych ustach. Jej czarne włosy są zawsze starannie ułożone, a drobne dłonie wypielęgnowane. W sposobie bycia jest egzaltowana, powolna, wręcz flegmatyczna. Większość czasu spędza w bezruchu, obawiając się najmniejszego choćby wysiłku.
Emilia jest osobą niezadowoloną ze swego życia, znudzoną i rozczarowaną małżeństwem. Czuje się opuszczona przez męża, którego co prawda poślubiła z wielkiej miłości, lecz z biegiem czasu oddaliła się od niego, nie starając się zrozumieć jego potrzeb, poglądów i życiowych aspiracji. Nie potrafi i nie chce wspierać Benedykta w jego ciężkiej pracy, uważa go za prostaka, choć jest całkowicie zależna od niego finansowo. Egoistycznie koncentruje się wyłącznie na zaspokajaniu własnych potrzeb, a otrzymywane od małżonka pieniądze wydaje na przyjemności. Jest kapryśna, zapatrzona w siebie, pogrążona w melancholii i odizolowana od świata zewnętrznego. Żyje w świecie iluzji, wykreowanym na podstawie czytanych romansów, tęskniąc za wzniosłymi przeżyciami i wrażeniami. Cierpi na urojone choroby, jest wiecznie zmęczona i osłabiona, nieustannie martwi się o swoje zdrowie. Świadomie unika ludzi i w obawie przed chorobami rzadko opuszcza dom.
Emilia Korczyńska jest postacią negatywną, wzbudzającą niechęć i politowanie. To typowa hipochondryczka, rozkapryszona niczym dziecko i wiodąca bezproduktywny tryb życia.