Wieczorem wraz z Ateną udaje się na przystań, gdzie czeka na niego przygotowana przez nią łódź. Po złożeniu ofiary bogom, wypływają w morze i po jakimś czasie docierają do Pylos. Telemach odwiedza Nestora, który wraz z Odyseuszem walczył pod Troją. Starzec z rozrzewnieniem wspomina dni walki i Odysa, który wyróżniał się roztropnością oraz pomysłowością. Po zburzeniu Troi oddziały podzieliły się na dwa obozy i jeden z nich, pod wodzą Odysa, wypłynął w morze, lecz wichura rozdzieliła statki i tylko nieliczni zdołali bezpiecznie wrócić do domu. Od tej pory nic nie słyszał o Odyseuszu i poradził, by Telemach udał się do Menelaosa, który jako ostatni powrócił spod Troi. Nazajutrz o świcie Nestor składa ofiarę bogom i po biesiadzie Telemach wraz z jego synem, Pejsistratem wyruszają w drogę do grodu Lakedajmony. Na zamku Menelaosa odbywa się huczne wesele. Stary król domyśla się, kim jest Telemach, opłakując jego ojca. Jego żona, Helena, opowiada o podstępie Odysa, dzięki któremu Grecy pokonali Trojan. Menelaos jest przekonany, że Odyseusz powróci do domu, w czym utwierdziła go przepowiednia bożka Proteusza, który wyjawił, że król Itaki przebywa u nimfy Kaliope.
W tym samym czasie zalotnicy, ucztujący na zamku Odyseusza, dowiadują się, że Telemach opuścił miasto bez ich zgody. Kilku z nich, na czele z Antinojem, postanawia zaczaić się na młodzieńca w cieśninie między Itaką a Samos, uznając, iż jego śmierć ułatwi im przełamanie oporu Penelopy.
Jakiś czas później Atena ponownie staje przed Zeusem, przypominając mu o losie Odysa i niebezpieczeństwie, jakie grozi jego synowi. Zeus radzi, by czuwała nad młodzieńcem, a następnie posyła do Kalipso Hermesa z wiadomością, by zwróciła wolność Odyseuszowi. Rozkaz bogów początkowo przeraża nimfę, lecz zapewnia Hermesa, iż nie będzie dłużej zatrzymywała ukochanego. Po zniknięciu posłańca, udaje się na brzeg morza, gdzie zastaje płaczącego Odysa. Informuje go, że zwraca mu wolność i radzi, aby zbudował tratwę, na której opuści wyspę. W ciągu czterech dni mężczyzna przygotowuje szalupę, a Kaliope zaopatruje go w prowiant i zsyła przychylny mu wiatr. Odyseusz spędza na morzu siedemnaście dni aż w końcu w oddali dostrzega góry feackie.
Wówczas zauważa go wracający od Etyjopów Posejdon. Zagniewany bóg wzburza wody, przewracając tratwę Odysa, lecz niespodziewanie zjawia się Leukotea pod postacią kurki wodnej i pomaga tułaczowi. Boginka radzi, żeby zrzucił z siebie szaty i za wszelką cenę dotarł do brzegu, gdzie znajdzie ratunek. Daje mu również przepaskę, mówiąc, by rzucił ją w morze, gdy dotrze do lądu. Odyseusz wypełnia jej polecenie, kierując się w stronę brzegu, a Atena ucisza wiatry, ułatwiając mu dodarcie do lądu. Po kolejnych trzech dnia zmagania się z falami, mężczyzna dociera do brzegu i udręczony, zasypia w zbudowanym przez siebie szałasie. W tej samej chwili Atena zjawia się na zamku króla Feaków i namawia jego córkę, Nausykę, by następnego dnia o świcie wybrała się nad rzekę. Królewna wraz ze służkami udaje się do pralni, a ich wesołe głosy budzą Odyseusza, który prosi Nausykę o pomoc. Nausyka daruje mu ubranie, prosząc, aby ruszył za jej wozem, a następnie udał się na zamek, błagając o gościnę jej matkę. Odyseusz zjawia się w mieście, otoczony przez Atenę mgłą, dzięki której bezpiecznie dociera na dwór Alkinoja. Tam upada do stóp jego żony, Arety, prosząc o litość. Alkinoj zaprasza go do stołu, obiecując, że następnego dnia zwoła naradę, aby ustalić, w jaki sposób mogą mu pomóc. Podczas biesiady Odyseusz, początkowo nie wyjawiając swego prawdziwego imienia, opowiada o swoich przygodach i samotnej żegludze po opuszczeniu wyspy Kaliope. Nazajutrz Alkinoj zapewnia go, że umożliwi mu powrót do domu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -