25. Moralna odpowiedzialność za czyny. Omów zagadnienie na podstawie Makbeta Williama Szekspira. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst

MATURA 2025 - pełną odpowiedź na wszystkie pytania maturalne znajdziesz w ebooku - 110 odpowiedzi na pytania jawne. Sprawdzam >>

Makbet, dowódca wojskowy, po spotkaniu z trzema wiedźmami, które przepowiedziały mu królewski los, popadł w obsesyjne pragnienie władzy. Choć pierwsza część przepowiedni stała się rzeczywistością, zdecydował się na zabójstwo króla i swojego przyjaciela Banko, aby osiągnąć pełnię władzy, stając się tyranem. Jego postępowanie częściowo napędzane było namowami czarownic i manipulacjami jego żony, Lady Makbet. Mimo to Makbet, będąc człowiekiem świadomym, miał zdolność do odróżnienia dobra od zła, a decyzje o dokonaniu zbrodni były efektem jego własnych, skomplikowanych pragnień.

Makbet, mimo świadomości konsekwencji, dał się ponieść ambicjom, naruszając swoje zasady moralne. Jego wewnętrzne konflikty i obawy nie powstrzymały go przed popełnieniem zbrodni. W konsekwencji, dręczony wyrzutami sumienia, stał się paranoikiem, widząc wszędzie zagrożenie. Halucynacje, takie jak widmo Banka, stały się symbolem jego moralnej udręki. W efekcie, znienawidzony przez otoczenie, poniósł samotną śmierć. Historia Makbeta przestrzega przed konsekwencjami złych wyborów i podkreśla, że zło zawsze zostanie ukarane.

Kontekst religijny:
Normy moralne różnią się w różnych krajach, kręgach kulturowych czy religijnych. W społeczeństwach na całym świecie funkcjonują jednak pewne uniwersalne zasady, które jasno odgraniczają dobro od zła. W wielu religiach, takich jak chrześcijaństwo czy islam, moralność zbliża człowieka do Boga i opiera się na miłości oraz szacunku. Święte księgi, takie jak Biblia czy Koran, dostarczają wskazówek dotyczących moralnego życia poprzez nakazy i zakazy.

Nawiązania (literatura):

• „Pan Tadeusz” Adam Mickiewicz – Jacek Soplica jako jeden z nielicznych bohaterów literackich potrafił wziąć odpowiedzialność moralną za uczynione zło. Zmienił się z awanturnika w wiernego patriotę i starał się naprawić wyrządzone w młodości krzywdy;
• „Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski – Rodion Raskolnikow nie potrafił poradzić sobie ze świadomością, że dopuścił się morderstwa, dlatego za namową Sonii przyznał się do winy i poniósł moralną odpowiedzialność za swoje czyny;
• „Granica” Zofia Nałkowska – Zenon Ziembiewicz nie potrafił wziąć odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, co ostatecznie doprowadziło go do klęski;