W "Makbecie" Szekspir czerpie z ludowych wierzeń i wprowadza elementy fantastyczne, aby otoczyć opowieść aurą tajemnicy, grozy i niepokoju. Wizja sztyletu duch Banka i wiedźmy nie tylko dodają dramaturgii, ale też podkreślają moralne rozterki głównego bohatera. Natura w dramacie, manifestująca się poprzez burze czy ulewne deszcze, podkreśla naruszenie naturalnej równowagi przez zło i śmierć. Duch Banka symbolizuje ciężar wyrzutów sumienia, natomiast wiedźmy, z ich manipulacjami, reprezentują wszechobecne zło. Mimo wpływu tych nadprzyrodzonych istot, to jednak wybory Makbeta przesądzają o tragicznym losie tej historii.
Kontekst twórczości autora
W wielu dziełach Szekspira postaci nadprzyrodzone, takie jak duchy i wiedźmy, pełnią kluczowe funkcje. Chociaż nadają one atmosferę grozy, mają także głębsze znaczenie, wpływając na rozwój fabuły i podkreślając moralne dylematy bohaterów. W "Hamlecie", duch króla podsyca żądzę zemsty w głównym bohaterze, w "Juliuszu Cezarze" duch Brutusa pojawia się jako symbol jego niepokoju i winy, podczas gdy w "Królu Ryszardzie III" duchy ofiar Ryszarda manifestują się jako przypomnienie o jego przeszłych zbrodniach.
Nawiązania (literatura):
- „Ballady i romanse” Adam Mickiewicz – duchy, zjawy i widma występujące w balladach Mickiewicza stanowią nawiązanie do ludowej moralności. Ponadto ich pojawienie się miało na celu pokazać, że świat poznaje się także „oczyma duszy”;
- „Kordian” Juliusz Słowacki – w utworze pojawiają się postaci szatana, czarownicy, a także Strach i Imaginacja, które miały wpływ na los bohaterów;
- „Wesele” Stanisław Wyspiański – zjawy i duchy w dramacie Wyspiańskiego nawiązują do dawnych dziejów Polski, a także odzwierciedlają lęki i słabości bohaterów.