(2/4) Albert Camus - życiorys

Rok 1930 okazał się przełomowy w życiu Camusa – wówczas to rozpoczął swą działalność twórczą, wynikającą w dużej mierze z lektury i zainteresowania się dziełami francuskich klasyków. W tym czasie związał się również z algierską lewicą i przez jakiś czas był członkiem Komunistycznej Partii Algierii. Zaczął również interesować się teatrem, a z zamiłowania tego zrodziły się liczne sztuki sceniczne, które pisał do końca swych dni. W latach 1935-1939, wraz z grupą młodych intelektualistów lewicowych, założył „Thé�tre de l'Equipe”. Dzięki jego zaangażowaniu wystawiono „Requiem dla zakonnicy” Williama Faulknera i „Biesy” Fiodora Dostojewskiego. Niestety, cała twórczość teatralna Alberta Camusa była i nadal jest najmniej doceniana przez krytyków literackich i jego odbiorców.

Przed wybuchem II wojny światowej Camus pracował jako dziennikarz w gazecie „Alger-républicain”, najpierw jako stażysta, a następnie jako zastępca redaktora naczelnego, reporter polityczny i recenzent książek. Z tego okresu pochodzą jego recenzje dzieł literackich Jean-Paula Sartre’a i artykuły, analizujące warunki społeczne muzułmańskiej społeczności regionu Kabylii.

W 1940 roku wyjechał do Paryża, mając nadzieję, że podejmie tam pracę reportera w prasie lewicowej. Ze względu na atak Niemiec na Francję musiał wrócić do Afryki Północnej, gdzie rozpoczął pracę jako nauczyciel w Oranie i ożenił się z Francine Faure, nauczycielką matematyki. Jako zdeklarowany pacyfista, otwarcie protestował przeciwko wojnie w Europie, co naraziło go na niebezpieczeństwo, wynikające z ograniczenia praw wolnościowych we Francji czasów wojny. Po zaledwie kilkutygodniowym pobycie w Oranie, w marcu 1940 roku, został zmuszony do opuszczenia Algierii ze względu „na zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego”.

W ostatnich latach okupacji Francji i po wyzwoleniu Camus kontynuował pracę dziennikarza jako redaktor paryskiej gazety „Combat”, na łamach której przedstawiał różnorodne i niezależne poglądy lewicowych, w których dominowało przesłanie ideałów sprawiedliwości, prawdy i wiary oraz przybliżał polityczny program, oparty na głębokiej, moralnej postawie człowieka. Pojawiające się ostre polemiki pomiędzy zwolennikami poglądów prawicowych i lewicowych ostatecznie zniechęciły go do dalszej pracy i w 1947 roku opuścił redakcję pisma.

strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -

Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

Autor opracowania lektury

Autor: Dorota Blednicka

Dowiedz się więcej

1 Dżuma - streszczenie
2 Pozostali bohaterowie
3 Dżuma - czas i miejsce akcji, narracja