Ferdydurke - streszczenie krótkie i szczegółowe (z video)

Ferdydurke - powieść Witolda Gombrowicza ukazała się w 1937 r. w Warszawie. Wydała ją, wraz z okładką projektu Brunona Schulza, oficyna „Rój”. Gombrowicz w "Ferdydurke" prowadzi zaciętą walkę z formą, która fałszuje ludzką naturę. Walka ta skazana jest na niepowodzenie, gdyż forma jest wszechpotężna i nie da się jej definitywnie zniszczyć, ani przed nią uciec – nie ma ucieczki przed gębą, jak tylko w inną gębę.

Spis treści:
1. Ferdydurke - streszczenie video
2. Ferdydurke - streszczenie krótkie
3. Ferdydurke - streszczenie szczegółowe

• ROZDZIAŁ I - Porwanie
• ROZDZIAŁ II - Uwięzienie i dalsze zdrabnianie
• ROZDZIAŁ III - Przyłapanie i dalsze miętoszenie
• ROZDZIAŁ IV - Przedmowa do Filodora dzieckiem podsztego
• ROZDZIAŁ V - Filidor dzieckiem podszyty
• ROZDZIAŁ VI - Uwiedzenie i dalsze zapędzanie w młodość
• ROZDZIAŁ VII - Miłość
• ROZDZIAŁ VIII – Kompot
• ROZDZIAŁ IX - Podglądanie i dalsze zapuszczanie się w nowoczesność
• ROZDZIAŁ X - Hulajnoga i nowe przyłapanie
• ROZDZIAŁ XI – Przedmowa do Filiberta dzieckiem podszytego
• ROZDZIAŁ XII - Filibert dzieckiem podszyty
• ROZDZIAŁ XIII - Parobek, czyli nowe przychwycenie
• ROZDZIAŁ XIV - Hulajgęba i nowe przyłapanie

Ferdydurke - streszczenie video

Ferdydurke - streszczenie krótkie

Bohaterem Ferdydurke jest trzydziestoletni Józio - początkujący pisarz. Józio budzi się ze snu z poczuciem wewnętrznego rozdarcia – wydaje mu się, że – mimo swoich trzydziestu lat – ciągle jest „niewypierzonym chłystkiem”. Pojawia się wówczas profesor Pimko, który siłą narzuca mu rolę dziecka i zaciąga powtórnie do szkoły. Instytucja ta – jak się okazuje – ma za zadanie wpychać młodzież w stan ponownego zdziecinnienia, jej nadrzędną rolą jest „upupianie” uczniów, którym narzuca się „gębę” skromności, czystości i niewinności.



Józio musi zmagać się z absurdami staroświeckiego systemu wychowania, w którym nie ma miejsca na samodzielne myślenie, a tylko bezmyślne powtarzanie wyuczonych formułek. Szkolne schematy i bezmyślność nauczycieli obnaża zwłaszcza lekcja polskiego prowadzona przez profesora Bladaczkę, który każe uczniom bezsensownie, bo bez żadnych wyjaśnień, powtarzać słowa: „Słowacki wielkim poetą był”. Kolejna jest lekcja łaciny – równie nudna i niewnosząca niczego ważnego w życie uczniów, tak że klasie znów zaczęła grozić „powszechna niemożność”. Reakcją uczniów na takie postępowanie pedagogów okazuje się podział na dwa obozy: „chłopaków” i „chłopiąt”. „Chłopięta”, których przywódcą jest Pylaszczkiewicz, zwany Syfonem, podporządkowują się schematom narzucanym przez szkołę, „chłopaki” – przeciwnie – buntują się pod wodzą Miętalskiego (Miętusa). Dalej odbywa się „pojedynek na miny” – szlachetne i paskudne, dwóch przywódców, który kończy się przymusowym uświadamianiem, czyli „gwałtem przez uszy” dokonanym przez Miętusa na Syfonie.





strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 -  - 9 -  - 10 - 

  Dowiedz się więcej